Moondance (bevallingsverhaal extended version)

Moondance (bevallingsverhaal, extended version)

De laatste dag
De laatste weken waren pittig, heel schattig zo'n klein buikje aan de buitenkant maar je groeit natuurlijk toch gewoon door. Door de rugrevalidatie heb ik sterke core-spieren waar jij heerlijk en stevig tussen geklemd ligt. De verloskundigen kunnen je moeilijk voelen van buitenaf door de spieren aan de zijkant van mn buik en jij groeit gewoon lekker inwendig door. Darmen (obstipatie) en maag (zuur) aan de kant! Opzij opzij maak plaats maak plaats voor mij! 
Na een paar misselijke en immobiele weken voel ik me op dinsdag 3 maart opeens superfit en lekker, en de zon schijnt! Hond in de auto geladen en naar het bos vlakbij gereden. Lekker een rondje door de zon geschuifeld met een blije losrennende hond. Jules luistert als nooit tevoren en laat zelfs een konijnenspoor voor wat het is en als ik even fluit komt ze als een speer naar me toegerend, mooie eerste lentefoto van gemaakt. Na afloop gelijk even langs de Plus gereden voor het zoveelste pak roze muisjes. Sinds een paar weken verslaafd maar dit is het eerste pak wat ik zelf weer ophaal in de winkel, heerlijke dag en aan de overkant nog even een extra knuffel voor de hond gekocht. Ze had een wit schaap gekregen, meest fantastische speeltje in al die 10 jaar tijd dus gelijk maar in het bruin gekocht ook. Thuis op bed gaan liggen en zonder maagzuur en krampen diep geslapen van 16.00 tot 18.15 uur.  Laszlo belt uit Haarlem, of hij nog even kan komen kijken wie van ons twee nu de dikste buik heeft ;). Tuurlijk joh, hier is niets aan de hand kom maar gezellig langs vanavond @40 wk+8. Lekker gekookt en gegeten met zn twee, moet wel twee x gaan verzitten door een kramp? En dan is daar Laszlo. Koud 15 minuten binnen, hij heeft nog niets te drinken of ik blijf halverwege mn verhaal haperen. Zeg Job maak jij dit verhaal maar af, ik ga heel even rusten boven op bed, zo weer terug. 
Na 30 minuten ga ik beneden vertellen aan de mannen dat ik vandaag toch iets teveel heb gedaan en dat ik even in bad ga liggen boven om toch wat beter te kunnen ontspannen, blijf vooral gezellig bij Job, ik ben zó weer het mannetje als ik maar even goed zal ontspannen. We maken één hartstikke leuke vergelijkende buikenfoto en voor de tweede heb ik geen geduld meer. Ik mail nog even mijn lieve kraamverzorgster hoe haar cursus was geweest die dag en dat ik denk dat ik de komende dagen weleens zou kunnen gaan bevallen omdat ik nu toch eindelijk wat krampen voel. Fijn want maandagavond na de eerste strippoging voelde ik niets, sterker nog in tijden niet zo goed uit de voeten gekund.

Boven in bad
In bad is lekker maar ik blijf krampen houden die me de adem even ontnemen. Zou het? Nee toch, echte weeën herken je zegt iedereen en dit is nog goed te doen hoor. Besluit een beetje giechelend de weeënapp te proberen die ik pas heb geïnstalleerd. Heel vreemd, in de 45 minuten die volgen exact iedere twee minuten een 'iets van 45-50 seconden? Maar zó hebben ze het niet uitgelegd, ik zou eerst urenlang in de gaten hebben dat de weeën zijn begonnen en ze in mijn zorgvuldig aangelegde circuit beneden opvangen terwijl ik doorging met actief blijven. Wat nu te doen? Het is rond tien uur en omdat ik over een uur niemand wakker durf te bellen met zo'n 'is het nou wel of niet begonnen-vraag' besluit ik om maar even te bellen voor overleg met de VK. Ze komt nog wel even langs om te kijken, maar ik klink nog erg helder voor iemand die weeën heeft. Oké prima plan, maar in die 15 minuten wachten op haar worden de krampen per wee KRAMPEN en ik bel naar Job beneden die twee telefoons naast zich op de bank heeft liggen. Neemt niet op, nog een KRAMP, 5x bellen, jemig!! Ik klim uit bad want moet acuut naar de wc. Wég obstipatie, hallo diarree en weg is de gezonde linzensalade van die avond. Het kwartje valt daar op die wc, mn lichaam is zich aan het reinigen, dít is een voorteken van de bevalling, ik heb het precies zo gelezen. 
Opeens hoor ik de kamerdeur opengaan beneden, is er iets? JAAA! Ka ik iets voor je doen? JAAAAAA heel graag boven komen! Ik denk toch dat ik niet teveel gedaan heb vandaag, wil jij met Las het bevallingsbad gaan opzetten beneden?!? Gewoon voor alle zekerheid, vergeet niet die persoonlijke hoes erin te doen en vul hem maar gelijk 20 cm met goed heet water. Joh je weet maar nooit of we hem vannacht nodig hebben en geen idee hoelang het duurt voordat zo'n ding volzit. En kom af en toe even checken hoe het met mij gaat hier!
Job is per direct zenuwachtig en rent als een opgewonden hertje op en neer tussen badkamer en woonkamer. Bar! De pomp zit er niet bij hoor, hoe moet ik hem nou opblazen! Rustig kijken, in mijn profi aangelegde circuit bevindt zich één doos met label bevallingsbad, daar móet hij inzitten, 100x gecheckt afgelopen week. Nee echt niet hoor!! En twee tellen later hoor ik iets onverstaanbaars roepen met gelukkig snel daarna het geluid van de pomp die aangaat.
De deurbel, de verloskundige is gearriveerd met laatstejaars stagiaire Martha. Laszlo roept naar Job dat hij onze hond nog wel even uit gaat laten voor ons, fijn. Twee VK's en Job en ik overleggen in onze kleine badkamer over mijn situatie. Even uit bad, op bed voor een oz. Eenmaal buiten bad voel ik pas dat dit echt wel echt herkenbare weeën zijn, 3 cm ontsluiting en terug in bad. Overleg tussen job en de vk's, wij komen over een paar uurtjes terug het is begonnen maar ze is nog heel alert dus dat gaat gerust nog even duren, we zijn er rond half twee weer zet het bevallingsbad maar vast klaar. Job heel trots, die staat er al, met 20 cm lekker heet water erin. En de persoonlijke hoes? Aiii vergeten!! Dat moet dus wel. Van de vk. Ik denk alleen maar, zou hij nog weten dat je daarvoor die andere pomp moet hebben...? Het tempo versnelt opeens en ik kan nog net vertellen dat ik helemaal niet wil dat ze weggaan, beneden, thee, blijf alsjeblieft!
Dat doen ze en opeens ben ik weer alleen in bad. Beneden krijgen twee VK's uitleg over de werking van Netflix en ons nieuwe ózo handige smart-tv hoor ik en daarna hoor ik weer het geluid van een pomp. Jemig dit zijn geen krampjes meer, met al mn aandacht en ademhalingsoefeningen lukt het me om goed te blijven ontspannen tussendoor. Ik voel me stoer en trots en denk nog even waar Laszlo eigenlijk gebleven is. 
Overleg beneden, er is nog iemand aan het bevallen en ze gaan daar toch even kijken. En nee ook de stagiaire blijft niet bij mij achter. Dan mag Job niet meer naar beneden van me. Zo gezegd zo gedaan, ik kan haast niets meer uitbrengen tussen de weeën door en ben zo ontzettend blij dat job naast me zit en me steunt. Ik knijp hard in zn hand en krijgt een washandje om in te bijten tijdens de wee. Het gaat harder en sneller en Harder en Sneller en de vk's zijn net weg. Job wil met me overleggen maar ik breng niets meer uit en van met mn ogen dicht de weeën op die nu achter elkaar doorgaan. Godzijdank besluit hij de VK's na 15 minuten te bellen en ze te zeggen dat ze om moeten keren, ze zijn hier nu nodig. Ze vragen of ze druk voelt. Ik knik driftig ja en stap uit bad omdat ik alweer moet poepen. Dát is een teken, ze komen eraan. Ik moet toch niet poepen en klim weer in bad. 
De deurbel gaat, de vk's zijn terug van 30 minuten weggeweest en komen met zn allen weer in mijn kleine badkamer staan. Ik kan niets meer zeggen en hoor dat het er nu wél uitziet alsof de bevalling spoedig gaat beginnen. Nog een deurbel! laszlo met hond, wist de weg niet, dacht de hond te volgen en die koos een mooie route. Van een uur ongeveer, hij ging de trein naar Haarlem pakken, succes hè, hoi!
Ik lig weer boven op bed, tweede controle, ik voel me weer rustig Laszlo is terecht en op weg naar huis, hulptroepen zijn in huis en ik bedenk me dat 3 maart bijna voorbij is. Belangrijk, 3 maart was een gejinxte datum verjaardag van de zoon van vrienden.

Geen circuit, wel een echt bevallingsbad
Uit bad op bed, de weeën zijn buiten het water veel zwaarder om op te vangen valt me op. Dat ze maar snel even controleert opdat ik snel weer terug kan in mn bad, mn veilige haven. 9 cm ontsluiting zegt ze. Ik denk lekker dat is een meevaller, ze is er morgen wel en wil weer snel terug naar de badkamer. Nee nee!! Snel naar beneden jij! Ze roept naar de staigaire beneden: zit er al voldoende water in het bad? Is het warm genoeg? Ze komt er nu aan!! Jemig de trap af, ze slaat me half een duster om. Wat goed toch dat Laszlo nu weg is. Ik sla mijn circuit over en stap met half gesloten ogen en zonder het trapje te gebruiken in één grote stap in mn bevalbad. De zak zit er verkeerd om in waardoor ik die handige handvaten niet kan gebruiken. Geeft niet, ik hang op mn knieën voorover over de hoge opgeblazen rand en ben vast van plan om me niet meer te verroeren. Jammer dat het bad nog niet vol zit trouwens maar zo gaat het ook wel, rustig blijven ademen en oja uitpuffen.
Ja heel goed zo, ga bij volgende wee maar voorzichtig meepersen hoor ik iemand zeggen. Meepersen? Persen?!? Dat gaat zomaar niet! Als ik nou iets zorgvuldig heb gemeden de laatste weken is het wel persen! Obstipatie, darmen, aambeien ieuwww juist niet, nooit meer persen. Ik probeer alleen naar de voorkant te persen en zeker mn kont te blijven ontspannen. Zo ga ik het doen, ik weet het zeker. Het lukt niet goed genoeg, ik moet harder en beter meepersen. Draai je maar om en ga maar op je kont zitten in bad. Vreselijk, tussen de weeën door omdraaien en ik raak even in paniek, mn adem kwijt. Gelukkig wordt me snel verteld hoe te ademen, maar zitten is zo niet lekker. De weeën doen pijn in mn onderrug, precies daar waar ik ben geopereerd. Ik probeer niet te persen, opvangen die weeën, pas op mn rug! Gelukkig mag ik me weer omdraaien, niet lekker om te bewegen maar blij dat ik weer op handen en knieën zit. Ze zien al heel veel haartjes, ik wil niet meekijken!Ik bedenk me dat ze er toch uit moet, aambeien of niet. Het kan me opeens niets meer schelen ik besluit op mn hardst te persen. Dat laatste stukje, dat voelt...nouja zó kan het ook echt niet blijven, ze moet eruit!
Ik doe mn uiterste best en voel dat haar hoofdje geboren moet zijn. Nog één wee, nog één keer net zo goed mn best doen denk ik met mn ogen dicht als ik opeens geroep hoor van alle kanten. Kijk is dan! Daar is ze! Jullie meisje, ze komt onder water naar je toe! Ik ben even perplex, is ze er echt? Is het echt al voorbij? Niet nog één wee voor de schouders en het lijfje?? Ik kijk links naast me en zie het allerschattigste kleine gezichte met een enorme bos haar, wuivend als een zee-annemoontje naar me toe 'zwemmen'. En gelijk daarna zie ik de miniatuurversie van job zn vingers haar handjes naar me uitsteken. Wat geweldig gaaf!! Wat vind ik haar geweldig leuk, meteen al! 
Job, die me sinds ik beneden ben continue heeft vastgehouden en gesteund heeft, heeft de camera gepakt en de allermooiste blijste foto ooit van me gemaakt. Uitputting, ultieme blijdschap, trots en verwondering in één beeld vastgelegd.
Ik geniet en alles lijkt vanzelf te gaan. Ik hou haar lekker dicht tegen me aan en geef de eerste borstvoeding van ons allebei. We kunnen het prima, het is woensdag 4 maart 01.08 uur. Ik zit en ik geniet en zie langzaam de ruimte om me heen weer verschijnen. De kaarsjes die nooit aangestoken zijn, de snoepjes, hapjes, drankjes waar ik niet aan dacht, de skippybal, doek, yogamatje, playlist muziek, youtube favo-list met ontspanning en iets om te lachen. Mooie herinneringen aan de voorbereidingen en aan hoe ik dacht dat het zou lopen.

A marvelous night for a moondance (Van Morrison)
Op 4 februari was het volle maan en hoopte ik vurig dat ik zou bevallen. Niets. Een kennisje van ons wel die nacht, klein vleugje jaloezie. Nooit meer aan gedacht aan die volle maan. 4 maart bleek de volgende volle maan te zijn geweest. Goeie reden om alsnog dat cd'tje te gaan halen van Van Morisson (moondance) vond Job, een week daarvoor waren we nog te zeikerig geweest om het mee te nemen uit de cd winkel. Nu was het een fantastisch geboortekado voor onze Merel. Mooiste liedje op de cd Crazy love, die gaan we nog vaak draaien de komende jaren!

Jules heeft doodstil op de bank gelegen tijdens de bevalling en stond pas tijdens de laatste twee weeën op omdat ze dacht dat haar steun hard nodig was. Ze is nog steeds het meest zot op haar lichtbruine en witte schaap. Voor Merel kreeg ik van te voren een enorme witte beer en in de kraamweek exact dezelfde ook in het lichtbruin. Ze hebben allebei hun twinsetje in exact dezelfde kleuren.
Die ene buikenfoto met Laszlo is supergoed gelukt, hij won ;)

Vooral ter herinnering aan deze mooie nacht voor onszelf en voor iedereen die dit mooi vond om mee te lezen en zo een beetje mee te meemaken.