Kinderen van alle leeftijden

Kinderen van alle leeftijd... brengen ook allerlei verschillende problemen met zich mee. Of nou ja.... problemen..... uitdagingen zullen we maar zeggen.

Zo wil Robin alleen maar staan . Aan de box, aan een stoel, aan je been, tegen de bank.... de hele dag door. Hij loopt ook al langs de tafel. Maar als er iets niet lukt, gilt hij heel hard. Sterre heeft die periode ook gehad, en ik vind het nu net zo verschrikkelijk als toen. Dat superhoge gegil, uit het niets, om van in de stress te schieten!

Sterre zelf is die periode al lang voorbij, maar kan heel driftig zijn. Ze loopt, praat honderduit, en... is bijna jarig!!! 2 jaar alweer. Ik heb natuurlijk een olifantendracht gehad met 2 pukkies zo kort op elkaar, maar toch lijkt het voor mijn gevoel nog zo kort geleden dat we haar kamertje klaar maakten. Inmiddels is ze dus al een grote meid, eet netjes zelf, we leren haar nu om boven haar bord te eten. Ze zegt dank je wel (de-el) als ze iets krijgt en alsjeblieft (pies) als ze iets geeft. Het is een echte clown, zit vaak zomaar tijdens het eten gekke bekken te trekken of gaat met haar ogen dicht zitten en gluurt dan door 1 oog of iemand kijkt.

Micha is de oudste, en op het moment ook degene met de grootste problemen. Door concentratie problemen die eigenlijk al zijn hele leven spelen, heeft hij moeite met school. Hij vergeet van alles, en lijkt 95% van de tijd met zijn hoofd in de wolken te lopen. Omdat het de spuigaten uitloopt, hebben we weer een gesprek op school gehad. Hieruit is gekomen dat we hem toch gaan laten testen op iets van ADHD ofzo. Eerste testen zijn ingevuld, telefonische intake gehad, volgende week wordt hij besproken en dan horen we meer. Ik hoop dat het wat duidelijkheid gaat scheppen.

Buiten dit alles loop ik zelf in een zeer intensieve therapie, nog tot februari.

Mijn relatie lijkt met vlagen wat beter maar nog steeds niet stabiel.

Van de week hoorde ik op een verjaardag dat de vrouw van mijn biologische vader is overleden. Biologisch, omdat hij wegging rond mijn geboorte, ik altijd door iemand anders werd opgevoed dus niet beter wist, en op mijn 19e werd verteld dat dat mijn vader niet was. Nu heb ik hem inmiddels 6 jaar niet gezien (contact was toen al weer verbroken nadat ze niet eens even een kaartje konden sturen toen Micha was geboren, maar hij had een beroerte gehad dus ik ging er toch maar heen voordat hij doodging) en ga ik voor mijn fatsoen toch naar de begrafenis. Heftig heftig heftig, en best een beetje eng.

Vanavond heb ik wel iets leuks te doen: ik ga mijn tanden laten bleken. Ik wil dit al heel lang en ga nu eindelijk de stap zetten!!

Vanaf 1 januari krijg ik een andere baan. Wel bij dezelfde werkgever, maar andere produkten. Daarvoor moet ik weer een hoop produkttrainingen gaan volgen, ook in het buitenland. Druk druk druk dus, heb maar vast gezegd dat ik 17 januari helemaal nergens heen ga, omdat Robin dan jarig is, en op de verjaardagen van mijn kinderen werk ik absoluut niet. Eerst even afwachten hoe mijn bonus van dit jaar eruit ziet, en dan op naar volgend jaar!!