Even uitblazen

Even uitblazen... of beter gezegd: even uitrazen. Ik heb zoveel opgekropte woede en verdriet, en kan er nergens mee terecht. Ik weet ook niet eens meer waar ik moet beginnen.

Het gaat al heel lang niet goed in mijn relatie. Bijna zo lang dat ik me de leuke momenten niet eens meer kan herinneren. Alles was goed in het begin maar zodra ik huis en haard achterliet voor hem had hij de buit binnen en viel het toch wel ff tegen. Maar goed, alles goed en wel, ik kreeg heimwee. We besloten al snel een huis te kopen en ik wilde toen al graag terug naar Brabant. "Dat zou zijn moeder niet trekken"en we kochten een huis 70 km van Brabant. Na een jaar bedroog hij me en was de maat vol. Hij betuigde spijt en wilde alles doen om me gelukkig te maken. Het bord ging dus in de tuin, huis de verkoop in. Binnen no-time hadden we een huis gevonden in Brabant. Hij vond een andere baan in Brabant, ging er zelfs op vooruit. Een jaar later was ik zwanger van Sterre. Ik wilde al langer meer kinderen, werd panisch van mijn leeftijd (waarom eigenlijk denk ik achteraf), en hij wilde laten zien dat hij echt met me verder wilde. In de tussentijd kwam trouwen opzetten, hij wilde me graag vragen maar wist niet hoe, want hij wilde het graag origineel doen. Dat duurde en duurde , ik was het zat en besloot dat we het maar gewoon gingen regelen. Zo gezegd zo gedaan, hij rende zo'n beetje naar zijn getuigen. Nog voor de geplande datum trouwden we solo in Boedapest. Zo was alles maar meteen goed geregeld voor Sterre en droeg iedereen dezelfde naam. Hij schreef mijn zoon op zijn naam, die had ook dezelfde achternaam op deze manier.

Later meldde hij dat hij zich gedwongen voelde om te trouwen en dat het daarom zo lang duurde voor hij me vroeg. En bedankt.

Sterre werd geboren, en 4 maanden later was ik zwanger van Robin. Dat is best druk, een puber van 12 met de nodige problemen, een verwend meisje van 22 maanden dat niet naar papa luistert omdat hij geen overwicht heeft, en een knulletje van 8 maanden. Papa trekt dat niet en vindt het te druk, maakt er in mijn ogen een puinhoop van. Kindertjes zijn leuk, maar niet als ze allemaal tegelijk iets van hem willen. Dan vind hij het moeilijk de controle te bewaren. Dus hij heeft in de ochtend een planning, maar als er dan eentje onverwacht gaat huilen, gaat zijn planning in de war en dat vind hij lastig. Ik heb dat niet, Sterre luistert naar mij een stuk beter. Ik ben ontzettend consequent en nee is gewoon nee. Hij waarschuwt 10 keer en wordt boos als ze hem dan alleen maar aan kijkt, ik waarschuw 2 keer, tel dan tot 3 waarbij 3 ook echt klaar is. Dan trek ik haar weg bij wat ze doet.

In de tussentijd is er gewoon heel weinig van onze relatie over. We lijken wel 2 eilanden met mijlen ertussen. Seks? Ik weet niet, week of 5 geleden denk ik, en ook echt geen behoefte aan. Communicatie? Ja heel graag, maar hij communiceert gewoon niet. We hebben gewoon geen contact, op welk vlak dan ook. We praten over de boodschappen en het weer, ook nog wel over de kinderen, maar that's it. Ik kan gewoon nooit op hem rekenenen of steunen en dat valt me zwaar. En heel boos. Boos, omdat ik het al zo vaak aangekaart heb en hij er niks aan doet. Boos, omdat hij boos wordt als ik boos reageer. En zo blijven we boos en is het maar weinig gezellig in huis. Ik zou wel gewoon willen scheiden zonder gedoe, maar daar geloof ik dus niet in. Dat wordt echt oorlog. En zo zitten we dus aan elkaar vast. En hij denkt er anders over, dat weet ik. Maar ik ben het al zo lang zat, dat ik het idee heb dat ik al te lang tegen mijn zin bij hem ben gebleven, en echt afkeer aan het opbouwen ben. Zodra hij binnenkomt word ik al chagarijnig. Onze badkamer werd gedaan, we zouden onze intrek nemen in een recreatiewoning zodat we gewoon konden douchen. Hij zou niet mee gaan zodat we een break hadden. Op het laatst is hij toch meegegaan en het is niets dan geruzie geweest. Ik weet het gewoon niet meer, maar voel me er wel heel boos over. En lullig tegenover mijn kinderen. Heel lullig zelfs.

En tot overmaat van ramp heb ik een knobbel in Robin zijn rechterborst gevonden en moet ik daar vanmiddag mee naar de dokter. Ben niet in paniek maar het zit me toch niet lekker.