Wie huilt er harder....

Vanochtend was het tijd voor het consultatieburo en Robin zijn eerste prikjes. Sterre moest mee, dus dat is altijd lekker druk. De kinderwagen mag niet naar binnen, dus ik heb 1 kind op mijn arm, tas op mijn rug en probeer dan een dametje van 15 maanden ertoe te brengen dat ze naar binnen kruipt terwijl ik een deur open hou waar een stevige dranger op staat.

Gelukkig luistert ze verder wel heel goed, dus zij gaat spelen, en zodra wij mogen komen meten en wegen (58 cm en 5350 gram), meldt ik aan Sterre dat ik verander van kamer, en zij komt wanneer ze daar zin in heeft. Zolang ze weet waar ik ben vindt ze het allang best.

Toen door naar de verpleegkundige, praatje over hoeveel flessen hij krijgt, dat hij naar 5 flessen mag, en even naar zijn ontwikkeling gekeken. Ging allemaal goed, tot de grote boze spuiten op tafel komen. Dan wringt mijn buik zich al in een knoop, want ook al is het kindje nummer 3, het blijft vervelend. Ik kijk dus altijd de andere kant op terwijl ik hem vasthoud. Bij de eerste prik moest hij huilen en dat vond ik al zo zielig, zegt ze over dat 2e spuit dat hij daar nog harder bij zal gaan huilen. Nou dan moet ik echt mijn tranen doorslikken, ik vind dat zooo zielig. Ik denk letterlijk "niet huilen, niet huilen, niet huilen" tegen mezelf, want het huilen staat me dan nader dan het lachen. Dus over de vraag wie huilt er harder: nou ja, mama dus bijna. Gelukkig is hij vrij snel erna in slaap gevallen, ik laat hem vandaag maar een beetje. We hebben nog 4 weken, dan moet hij weer.....