Vanochtend was het dan zover: Sterre's eerste smakker.
Ze zat op bed, en manlief en ik stonden er naast. Ik zeg tegen manlief "neem jij haar mee naar beneden?" "ja das goed" ... en ik loop weg.
Kennelijk een lichte communicatiestoring want manlief staat zijn laptoptas vol te proppen, ik loop om het bed heen en tegelijk hoor ik manlief roepen "HOOOO NEEEEEEE" en BOEM!!
En daar lag ze, naast het bed. Hard huilend werd ze door papa van de grond gegrist, waardoor ze door mama uit papa zijn armen werd gegrist. Het was zo over, maar ik vond het zó sneu. We hebben een boxspring, en die is gewoon hoog. En dan is dat best een smakker voor zo'n poppetje. Maar goed, het leed was snel voorbij, het enige wat ze heeft is een bult boven op haar hoofd en een los velletje op haar wreef.
Beter opletten dus, want een ongeluk zit écht in een klein hoekje, en nu ze steeds mobieler wordt, ligt ze al snel niet meer waar je haar hebt neergezet...
reacties (0)