NOu, vandaag dan eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en op mijn baas afgestapt. Ik blijf maar doorrennen en loop door de weeks met bekkenpijn die ik min of meer negeer "omdat ik nou eenmaal nog 2 weken moet werken", en in het weekend ben ik vervolgens bek af en lig ik krom van de buikpijn. De fysio geeft al weken aan dat ik beter eerder kan stoppen met werken, de verloskundige geeft aan dat de buikpijn niet voor niets opzet en ik beter naar mijn lichaam moet luisteren. Nadat ik nu al weer dagen pijn heb.... is het niet in mijn buik dan wel zo erg in mijn bekken dat ik amper kan lopen..... ben ik dus vandaag naar de baas toegegaan en gemeld dat ik eerder wil stoppen en dat ik inmiddels ben begonnen om al mijn afspraken naar voren te halen zodat ik er eerder uit kan. Officieel is maandag 1 november mijn eerste verlofdag, maar omdat ik op vrijdag altijd vrij ben, is volgende week donderdag officieel mijn laatste dag. De afspraak die ik daar had staan heb ik naar vanochtend gezet, dat is alvast 1 dag eraf gesnoept. Morgen nog even een loodzware dag, op en neer naar Groningen (650 km op 1 dag pfffff), dan wil ik eigenlijk donderdag thuis werken en mijn laatste administratie afronden, dan maandag en eventueel dinsdag nog de laatste nodige klanten bezoeken en dan ben ik klaar. Het voelt nu al als een last die van mijn schouders is gevallen...... kan niet wachten tot ik écht klaar ben....
reacties (0)