Onuitstaanbaar

Onuitstaanbaar!! Wie? Ik! En manlief ook trouwens.

Echt, ik kan overal wel boos over worden. Kunnen mijn hormonen alsjeblieft even gaan liggen??

Sowieso heb ik van mezelf al niet zo'n heel lang lontje. Wordt hard aan gewerkt in therapie, maar het is dus al een chronische kwaal, zeg maar. Nu is het dus zo dat ik 's ochtends over het algemeen niet zo lekker ben, en 's middags ben ik moe. Verder heb ik de hele dag hoofdpijn. Daar hebben zwangere vrouwen met een lage bloeddruk vaker last van, heb ik me laten vertellen. Dus op internet opgezocht, en ja hoor het werkt; 's ochtends in bed een crackertje (of 2) of beschuitje(s) met een kopje thee, half uurtje tot uurtje blijven liggen en dan pas eruit. Vervolgens door de dag heen kleine beetjes eten en geen vet, en dan is het best uit te houden met de misselijkheid.

's Middags vanaf een uurtje of 2 treedt de vermoeidheid op, dus op tijd naar bed en wat minder fanatiek klanten langs. Maandag een gesprek met mijn baas gehad dus daarover staan ook alle neuzen dezelfde kant op.

Nou is manlief deze week thuis, en waarbij ik er van uit ging dat hij dan het huishouden zou doen (ook de werkster heeft een weekje vrij), vindt hij dus dat hij vakantie heeft. Ik moet wel gewoon werken, dus ik irriteer me hieraan. Van de week heb ik speklapjes gebakken, en dan gaat er net ff wat meer vet in je afzuigkap zitten. NOrmaal maakt de werkster die schoon, maar nu hangt dus al 3 dagen die vieze lucht in huis. Hij ruikt het niet, ik word er kotsmisselijk van. Gewoon zodra ik binnenstap al, bah. Ik kan er zo slecht tegen dat hij ondanks dat ik het al heb gevraagd, er toch niks aan doet... Vreselijk gewoon. Maar goed, terug naar zijn vrije week. Hij hoeft dus niet op tijd uit bed, ik wel. Maar voor die tijd moet ik dus op bed mijn crackertje eten, en hij ligt dan ook nog in bed. Nou ja zeg, eergister had hij gewoon commentaar op de manier waarop ik mijn cracker eet. Ja dat kraakt...... Dan zou je hem toch..... En van de week vond hij het ook al nodig te zeggen dat ik toch makkelijk alleen naar bed kon iedere avond, hij wilde gewoon opblijven. Lekker gezellig, als je 9 maanden lang apart gaat slapen!!! Ik ben toch niet alleen zwanger? Dat staat me zo tegen, mijn ouders gingen ook altijd op dezelfde tijd naar bed. Ik heb een of ander krom idee dat als je daar eenmaal mee begint, dat funest is voor je relatie. Hoe ik er aan kom, geen idee, maar zo voel ik het wel. Maar goed, zondag is het moederdag. Mijn ouders heb ik geen contact meer mee dus dat is makkelijk. Maar goed, de Giro d'Italia komt langs de wijk van zijn ouders. Dus : we kunnen de wijk niet in of uit tussen 2 en 5. En het is een uur heen en uur terug rijden. Dat betekent dus dat ik voor 2 uur daar moet zijn, en na 5 uur terug. Ben ik dus alles bij elkaar 5 uur bezig. Dat trek ik echt niet meer hoor, ben vanaf 2 uur gewoon zo ontzettend moe! 's Ochtends is ook geen optie, dan ben ik echt niet lekker, en 's avonds is al helemaal geen optie, moet maandag weer werken en dan ben ik versleten. Morgen moeten we het gebak voor de bruiloft voorproeven en dan door naar de manicure, dus daar hoef ik het ook niet bij te zetten want dan ben ik ook versleten. Zaterdag voetbaltoernooi van zoonlief, dus die dag is ook vol. Dus dan toch weer terug naar zondag. Maar dan komt mijn schoonzus ook met haar 4 kinderen die meer herrie maken dan een heel pretpark bij elkaar, sorry maar daar bedank ik voor. Nu ff niet. En nou maak ik me daar zo vreselijk druk om, het is gewoon niet grappig meer. Normaal denk ik dan van ja veel succes, ander keertje dan maar. Maar nu zie ik alleen maar bergen, en problemen die er dan vast weer van zullen komen. Echt, ik word helemaal gek van mezelf. Heel de dag irriteer ik me aan van alles en nog wat, zaken die normaal niet zo dramatisch zijn maak ik nu de grootst mogelijke dilemma's van, gaat dit nog over?? Dinsdag hebben we echo nr 3, en ik word steeds zenuwachtiger. Zou alles wel goed zijn, zouden we niet alsnog slecht nieuws krijgen.... Aaahhhh hormonen ga eens liggen!!

Meisjes, dank jullie wel voor het aanhoren van mijn gezeur, moet af en toe écht even mijn verhaal kwijt.