Hormonen

Inmiddels aanbeland op 7 weken en 4 dagen. Af en toe denk ik... wat gaat de tijd hard...

Vanmiddag even een gesprekje met mijn baas over hoe het nu gaat. Ik werk in een mannenbedrijf, en omdat ik gewoon heel ziek en moe ben van mijn zwangerschap bezoek ik minder klanten dan zou moeten, maar ik trek het gewoon niet meer om de hele dag met klanten aan tafel te zitten. Dus daar maar eens even een gesprekje aan wagen zodat in ieder geval alle neuzen dezelfde kant op staan. De rest van het bedrijf weet nog van niks, maar ik kan het bijna niet meer verbergen. Je ziet het gewoon écht. Maar goed, nog heel even. Volgende week de 3e echo, en als alles dan nog steeds goed is, zeg ik het 21 mei. Dan is het hele bedrijf er omdat we training hebben. Mooi moment om taart te eten. En ja, dan is het hoge woord eruit. Dan ben ik inmiddels 11 weken, dus dan mogen ze het wel weten.

Straks eerst naar de tandarts. Heb echt voor geen meter zin, maar heb de afspraak al eerder verzet dus het moet er toch maar een keer van komen.

Gister een vermoeiende dag gehad. Rond 1 uur vertrokken naar mijn beste vriendin voor de Daddyshower van haar man. We waren uiteindelijk om 10 uur thuis, dus ben versleten. Mijn hoofdpijn is al een paar dagen geleden begonnen, en houdt aan. Ik heb een lage bloeddruk en kennelijk heb je dan sneller last van hoofdpijn als je zwanger bent. Maar het is wel vervelend en vermoeiend. Dus straks eerst tandarts, dan thuis even wat verslagen schrijven en dan naar kantoor. Lekker rond een uur of half 6 eten, en dan rond 8 uur mijn bedje in. Vorige week lagen we ook de hele week rond half 9 in bed, manlief begon op een gegeven moment wel tegen te stribbelen, maar hee, we're in this together! En het is nog maar 4 weekjes, dan zijn de meeste kwalen hopelijk over en word ik weer wat meer functioneel. Want op het moment is een vaatdoek nog fitter dan ik. Over fit gesproken: ik zal eens in actie gaan komen voor ik straks te laat bij de tandarts ben!