Echt zwanger

Weer een week voorbij. Alleen is de week dit keer anders begonnen dan de voorgaande weken. Iedere dag ben ik vroeg wakker, 's avonds kan ik niet slapen, wordt 10 keer op een nacht wakker, en 's ochtends ben ik niet lekker. Manlief heeft alleen zondag vrij gehad, zelf was ik vrijdag al vrij en hoef ik morgen pas weer te beginnen. Verveling dus. Mijn zoon is wel gewoon vrij.

Maar goed, vandaag is dus duidelijk dat ik echt zwanger ben. Met alle kwaaltjes die daarbij horen. Mijn darmen gaan als een gek tekeer, soms heb ik net gegeten en kan ik alweer naar de wc. Verder borrelen ze de hele dag door, zelfs hoorbaar. Daarnaast ben ik misselijk. Gelukkig alleen nog maar 's ochtends en als ik dan maar rustig eet gaat het wel. Gister natuurlijk uitgebreid ontbeten, en ja hoor mijn darmen speelden op waardoor ik moest rennen naar de wc. Tijdens het rennen merkte ik het al: het kwam ook omhoog. Hulpeloos heb ik vanaf de wc mijn vriend heel hard geroepen of hij alsjeblieft ook een emmer wilde pakken. Pfffff... en dat met nog maar 4 weken zwanger!

Maar goed, vandaag moest meneer dus weer werken en ik ben lekker nog een dagje thuis. Het eerste kwartier gaat het goed, maar dan word ik al gauw misselijk. En meteen betrapte ik me ergens op. Ik was misselijk, maar toen ik even naar beneden was gelopen om de waterkoker aan te zetten, ging het beter en was ik bijna niet misselijk meer. En ja hoor de schrik sloeg me om mijn hart. Want ineens kwam oktober weer omhoog. De maand waarin ik na 7 weken zwangerschap ook ineens minder last had van kwaaltjes; minder misselijk, minder pijnlijke borsten, en na het maken van een echo bleek het kindje niet meer in leven. Nu was het echter alleen even een mindering, en is het inmiddels in vol ornaat aan de gang, ik ben zoooo misselijk. En even voelen aan mijn borsten levert op dat die ook nog steeds pijn doen. Maar heel even was wel dat rot idee terug dat het nog steeds fout kan gaan. En dat de volgende 4 weken erom hangt. De vorige keer ging het met 8 weken fout, dus nog 4 weken te gaan! Morgen de dokter bellen, woensdag ernaartoe, dan een verloskundige bellen (niet meer dezelfde als in oktober), en dan over 2 weken de eerste echo. Wat zal ik blij zijn als ik een hartje zie kloppen! En vervolgens als ik 8 weken zwanger ben! En dan nog maar een maand en dan ben ik de 3 maanden voorbij. Ik weet wel dat dat geen garantie is, maar het voelt toch wat zekerder. Maar goed, zolang is het nog lang niet. We gaan het wel over 2 weken al tegen mijn schoonouders vertellen. De vorige keer hebben we niemand iets verteld en toen het eenmaal fout ging kon je iedereen nog eens gaan vertellen dat je zwanger was. Dat is ook niet leuk hoor. Dus dit keer vertellen we degenen die het dichtst bij staan alvast dat ik zwanger ben. Gaat het dan mis, heb je direct steun. Maar ik hoop natuurlijk dat dit kindje netjes op zijn of haar plekje blijft zitten en ik in december gewoon mag bevallen! Maar eerst op naar de huisarts woensdag!