Ongesteld geworden op naar ronde 18 of kan ik het nu geen ronde meer noemen?

 zaterdag ben ik dan toch ongesteld geworden. toch hoopt ik zo op die postitieve test vrijdag maar nee ik zag weer een duidelijke niet zwanger en verloor al weer wat oud bloed wat dus al een een teken was maar tja toch testen.

toch best teleurgesteld ging ik vrijdag naar een bruiloft waar ik eigenlijk al geen zin in had en zaterdag ochtend werd ik dus echt ongesteld.

gelijk weer aan de tramedol en paracetamol om de pijn te onderdrukken gevolg was wel dat ik zo suff en slaperig werd. zaterdag ochtend moesten we vertrekken naar een vriendin die net bevallen was van een prachtig meisje. de newbornshoot moest gedaan worden. tijdens de shoot had ik niet echt moeite er mee maar heel diep van binnen denk ik dat ik toen er al wel een klein beetje last van had.

op de terug weg kwamen de gevoelens: ik had het gevoel als of ze me in de hemel haate dat ze mij alleen maar pijn en verdriet gunnen.

ik heb het gevoel alsof ik gestraft wordt alsof iedereen een gelukkig gezin mag zijn maar wij moeten met ze 3e door.

het gekke is dat ik er nu weer een echt dubbel gevoel bij heb. want hoe blij moet ik zijn met brooklyn want hij is gezond en lief ( op zijn peuterpubberteid momenten na dan) als ik zoals vandaag dan plat lig van de pijnstillers dan vraag ik me zelf echt af wat ik me zelf aan doe om nog een maand te proberen. ik wordt alleen maar ouder en de kansen worden vanaf nu zonder hormonen alleen maar kleiner.

ik zag de pil al weer liggen en begon te twijfelen : zal ik hem maar gewoon slikken of zal ik wachten?

ik kan het nog niet! ik kan het nog niet los laten ik kan het nog niet definitief afsluiten. ik heb besloten om tot maart te wachten kijken of ik het tot die tijd vol hou om geen pil te slikken.

nu maar hopen dat ik in december dat lang weekend weg kan door laten gaan want heb wel even behoefte om samen met mijn man er op uit te gaan. we gaan op 1 december voor 3 dagen 2 nachten naar Berlijn. we zijn daar 9 jaar niet meer geweest en de vorige keer werd alle kerst gebeuren afgebroken dus het is wel leuk om dat nu in december te zien.

ik hoop dat we met ze 2e kunnen maar opa en oma gaven aan dat ze het niet zeker wisten dat ze 2 nachten gingen redden. hup daar hebben we weer stress want ik keek er zo naar uit en nu krijg ik het idee dat ook dat ons niet gegund is.

ook alle aankondigingen en zwangerschapsbuiken en geboren baby aankondiginen vallen me trouwens weer zwaar. hoop dat als we de knoop hebben doorgehakt ik dat niet zo blijf voelen denk dat dat me grootste angst is dat ik me altijd zo ga blijven voelen