Laatste poging, bijna duidelijk wat er met me aan de hand is.

vorige week heb ik samen met mijn man een niet al te prettig gesprek gehad in het ziekenhuis. ze vermoede dat mijn schildklier naar behoefte werkt maar... ze denken dat ik een bijnieruitputting heb. ik had er nog niet echt eerder van gehoord en na thuis in lezen is me duidelijk dat dit wel heel goed zou kunnen. het verklaard eigenlijk al mijn klachten en als je bijnier niet goed werkt kan dit de schildklier ook beinvloeden. in het gesprek kwam naar voren dat haar advies is als dit er uit komt we niet voor iui of ivf moeten gaan. ik moet volledig rust houden dus de drukke agenda zoals die nu al een hele lange tijd is zal ik moeten legen ik zal nog beter op mijn eten moeten gaan letten ( geen bespoten producten enz) ik zal mijn wijn moeten laten staan en ik zal een manier moeten vinden om te ontspannen. in het geval van een ernstige bijnieruitputting zal ik tabletten krijgen om mijn cortisol aan te vullen (of zo iets).

de arts vermoed dat ik een ernstige bijnieruitputting heb en dat als ik nu niet wat rust ga nemen enz ik echt niet zwanger ga worden ookal zouden we iui of ivf in gaan.

nooit geweten dat ik bijnieren had laatstaan dat deze uitgeput kunnen raken.

het is een proces wat niet over 1 dag gebeurt dit kan zelfs over jaren heen gaan.

als ik dan heel realistisch ga kijken is alles al heel veel jaar terug begonnen. vanaf het moment dat ik een burnout heb gehad tot het moment dat ik hoorde dat ik misschien moeilijk zwanger kon worden tot het moment dat we dat traject in gingen vervolgt door een niet al te makkelijke zwangerschap en vervolgens een huilbaby en een tumor + nu dan weer een medisch traject voor de 2e die al 20 maanden duurt.

al met al staat mijn lichaam waarschijnlijk al jaren onder druk/spanning stress.

de afgelopen dagen heb ik veel gehuild meer omdat ik onze kinderwens voor een 2e zie verdwijnen de wens is nog zo groot maar de kans dat het gaat lukken is zo klein.

dit is namelijk de laatste kuur voor we door moeten naar iui of ivf en tja als de laatste 2 niet geadviseerd worden omdat mijn gezondheid daar echt onder door kan gaan houd dit in dat die wens voor een 2e nooit in vervulling zal gaan.

ik voel me een klein beetje leeg en probeer voor zo ver dat nu kan te genieten van ons zoontje maar toch blijft er dat stemmetje in mijn achterhoofd zeggen: ik wil dit nog een x.

het kromme is dat je de domste dingen gaat denken: bijvoorbeeld dat je zo graag nog een meisje wil alsof je de keuze hebt.

want al zou je een 2e krijgen het is niet gezegd dat de 2e een meisje is.

mijn man is er al uit die heeft de knoop door gehakt en daar was ik niet echt over te spreken.

hij zegt: ik kies voor mijn gezin. die staat voor alles en jij bent mijn vrouw en jouw gezondheid is extreem belangrijk voor ons gezin.

tja daar heeft hij natuurlijk wel een punt.

veel mensen proberen me dan het positief te laten inzien zoals: je hebt nu een gezond zoontje je weet nooit of dit alles een 2e keer niet een probleem kindje geeft. of je gezondheid staat voorop want je kindje heeft er niks aan als jij er onder door gaat.

heel lief natuurlijk maar het voelt soms alsof het niks is.

het is in mijn gevoel niet eerlijk tegen over mensen die echt hun kindje kwijt zijn geraakt om dit te zeggen maar mijn gevoel is alsof ik aan het rouwen ben? beetje moelijk te verklaren.

ik heb nog geprobeerd om adoptie te spraken te brengen maar mijn man is daar altijd al duidelijk in geweest. nee. hij is bang dat hij niet even veel kan houden van een geadopteerd kindje als ons eigen zoontje.  + dat trjacet is ook heel stress vol dus ook dat lijkt me niet handig.

draagmoeder enz daar sta ik zelf niet voor open. hoe graag ik ook een kindje wil als ik dan de draagmoeder zie denk ik toch elke keer ik wil ook de bewegingen voelen.

al met al heb ik dus nu heel kort de tijd om het allemaal een plekje te geven.

hier en daar heb ik afspraken geannuleerd. en heb ik besloten om echt even gas terug te geven. daarnaast wil ik echt eerder gaan slapen zodat ik minimaal 7,5 8 uurtjes slaap krijg.

het kromme is dat ik vandaag een smiley had en nu vanmiddag steken rechts. er komt dan toch een lichte hoop tevoorschijn.

dit houd ook in dat ik tegen de einde van deze maand weet of er ooit een 2e komt of niet want eenmaal ongesteld betekend dat ik de pil weer ga slikken.