Ik zit op mijn werk en kan alleen maar blogjes lezen en kijken naar de NOD lijst.
Nog 4 dagen en dan kan ik pas testen, als ik natuurlijk niet ongesteld word.
Het is dus wachten, wachten, wachten en nog eens wachten.
Tuurlijk heb ik alle zwangerschapsverschijnselen. Ik was zelf gisterenavond misselijk. Ik heb last van mijn borsten en mijn humeur is beneden peil. Ik heb deze week geen enkele avond gezellig beneden gezeten. Ik ga het liefst samen met Nina naar bed. Zo moe ben ik.
Met dat ik overal last van heb kijk ik in mijn kledingkast en glij met mijn handen langs mijn zwangerschapsbroeken. Oh, wat wil ik die graag weer aan.
Er vliegt vanalles door mijn hoofd. Stel dat het raak is, hoe vertellen we het opa en oma? Zal ik het op de bytes zetten of even mee wachten? Hoe heet die mevrouw van de kraamzorg ook alweer? Wat zou mijn baas zeggen?
Het valt me nog mee dat ik al niet de nieuwe telg heb ingeschreven op de peuterspeelzaal.
Ik wacht wel. Daar ben ik het afgelopen jaar heel erg goed in geworden.
reacties (0)