Ik ben vorig jaar bevallen na een zwangerschap van 30,1 week. Mijn zwangerschapsverlof was nog niet begonnen en ik was nog gewoon aan het werk. Ik heb het daar moeilijk mee gehad. Ik heb de periode gemist waar ik onwijs naar uitgekeken had, mijn zwangerschapsverlof. Dus, een afscheidsfeestje vieren met de kinderen in mijn klas, en daarna lekker genieten en alle dingen doen waar ik daarvoor nog geen tijd had gehad. Uitslapen, lekker in mijn bed liggen en kletsen met en tegen de beebs in mijn buik. Kleertjes kopen, de babykamer tot in de details mooi maken, heel veel babytijdschriften lezen, bakkies doen met vriendinnen. Gewoon genieten en wachten tot de baby's besloten te komen.
Geen van dat alles dus. Dat viel me zwaar en ik heb ondanks 2 gezonde kinderen een hele zware tijd gehad, veel huilbuien, gesprekken met de psycholoog en ik zag de leuke dingen in het leven niet meer. Langzaam maar zeker werd de zwarte lucht iets lichter en hij is nu blauw.
Maar... gisteren was er op mijn werk een vergadering en bij de rondvraag zei 1 van de 2 zwangere collega's dat ze toch wel heel graag een afscheidsfeestje wilde als hun verlof in zou gaan. Iedereen moest daarom lachen, de manier waarop ze het zei was ook grappig. Maar het viel bij mij als een bom. Beeeng! Nog zoiets wat je gemist hebt! Geen afscheidslunch van je collega's met megaveel kadootjes en ga zo maar door. Wel een VVVkadobon toen de kinderen 4 maanden waren, maar dat is toch anders.
Tsja... de lucht is nog niet helemaal blauw dus.
reacties (0)