Lief klein wondertje

Lief klein wondertje, wat zijn de laatste maanden snel gegaan. Het lijkt wel gisteren toen ik de test in mijn handen had, wat waren we blij, maar toch ook zenuwachtig... Eerst maar eens die eerste belangrijke 3 maanden door, dan pas kunnen we echt onbezorgd blij zijn! En dat lukte, geen klachten, jij groeide goed en alles zag er prima uit. Nu, 6 maanden later, is dat nog steeds zo, je hebt het nog goed naar je zin bij mama, je beweegt nog heerlijk en wil nog niet van de buitenwereld genieten. Neem je tijd, papa, mama en Indy blijven nog wel even geduldig wachten, het kan in ieder geval niet lang meer duren. Aan de ene kant wil ik het liefst dat je vandaag al geboren wordt, aan de andere kant geniet ik nog zo van jouw leventje in mijn buik, lekker veilig bij mama! Maar ik weet dat het straks weer zo mooi wordt, je grote zus Indy is ook al zo met je bezig, vanochtend heeft ze mama's buik nog gewassen en zei ze: Aai baby! Ze zal heel lief zijn voor je, jullie zullen dikke maatjes worden! Straks gaat mama weer naar het ziekenhuis voor controle, dan horen we wel wat het plan is. Als alles weer prima is mag ik waarschijnlijk weer een weekje wegblijven. Nu ik dit zo schrijf wil ik eigenlijk maar 1 ding; jou zien! Ik wil je vasthouden, ontelbare kusjes geven, genieten van papa hoe hij met jou bezig is, er achter komen hoe Indy op jou reageert, kortom, genieten van ons complete gezinnetje.

Dus kom maar gauw lief klein wondertje, we wachten op je!

xx