Wat ben ik toch blij met ons meisje

Hallo meiden,

Ik wil even laten weten wat een heerlijk kindje wij toch hebben! Het eind van deze zwangerschap wordt nu toch wat zwaarder en het lijkt echt of ze dat doorheeft en zich aanpast. Normaal gesproken ga ik 's ochtends even met haar lopen of in ieder geval de deur uit, maar dat gaat nu niet altijd meer omdat ik nogal last heb van mijn lies, ik loop echt niet makkelijk meer. Maar ze vindt het geen probleem! Eerst wist ze precies hoe de ochtend verliep, na het eten en aankleden liep ze naar haar schoentjes en wees ze naar de deur: Buiten! En dan gingen we dus even lekker lopen/fietsen of op het balkon spelen. Nu doet ze gewoon lekker rustig aan, ze gaat op de bank tv zitten kijken en wacht rustig af wat we gaan doen, zo ideaal! Op woensdag eten we altijd bij mijn schoonouders en ik wilde haar vanmiddag al wat eerder brengen zodat ik nog wat kan slapen (Indy was namelijk al om 5 uur wakker...), maar ik doe het toch maar niet, ik ga lekker met haar mee om 13.00 uur en dan blijven we daar de hele middag lekker in de tuin zitten. Ik ben zo trots op haar, ik weet zeker dat ze straks ook heel lief zal zijn voor ons tweede kindje. Nog even en dan is ze niet meer alleen, nog even krijgt ze mijn volledige aandacht. Of nee, straks zorg ik er gewoon voor dat ik dubbele aandacht kan geven, ze zal niets tekort komen. Gisteravond lag ze in mijn armen op de bank en ze keek me zo lief aan, toen gaf ik haar een zoen, en zei: mama zal je straks nog net zoveel zoentjes geven als nu, ik zorg gewoon dat ik dubbel zoveel zoentjes kan geven, genoeg voor jou en genoeg voor je broertje of zusje!

Wat een kanjer is het toch, zucht.....

xx