Heel kort even een verhaaltje om mijn zwangerschapsverloop een beetje bij te houden.
Afgelopen woensdag heb ik samen met een vriendin (die tevens zwanger is, 35 weken) een auto ongeluk gehad. We zijn met ongeveer 70 km/u aangereden van achteren. Mijn auto is total loss en ik heb een zware hersenschudding. Mijn vriendin reageerde heel alert, door mensen te waarschuwen dat we zwanger zijn en ze ambulances moesten bellen. Ik kan me weinig van het ongeluk herinneren, voordat ik het weet lag ik in de ambulance opweg naar het ziekenhuis, toen pas besefte ik de ernst van de zaak en dat ik nog een baby in mijn buik had. Het was 2 dagen voor de uitgerekende datum. Achteraf hoor ik verhalen dat ik niet eens meer mocht autorijden, maar dit was mij niet bekend, weet ook niet hoe dit wettelijk is vastgelegd...efin!
Uiteindelijk belandde ik samen met mijn vriendin in het ziekenhuis, waar zij al diezelfde avond ontslagen werd en ze mij nog graag 24 uur aan de ctg wilde hebben omdat ik later die avond toch wel weeën bleek te hebben. Omdat ik een flinke klap heb gemaakt met mijn hoofd (bult op mijn achterhoofd ter grootte van een ei) werd ik elk uur gewekt. De dag erop hoopte ik dat ik naar huis mocht, maar 's morgens had ik bloed bij mijn urine wat kon betekenen dat de bevalling er aan zat te komen, dus wilde ze me sowieso nog een dag en nacht daar houden. Tegen de avond was er niks meer te zien in mijn urine en lieten ze me weten dat ik de volgende ochtend naar huis mocht, mits ik geen weeën meer kreeg. Bleek wel al 1 cm ontsluiting te hebben, maar dat wilde niet veel zeggen.
Nu ben ik inmiddels weer thuis en geniet van de vertrouwde omgeving en mijn lieve vriendje die nu vakantie heeft aangevraagd om er voor me te zijn. We kunnen nu lekker 3 weken gaan genieten samen en hopelijk meld ons wondertje zich deze week. Ik ben blij dat alles goed is afgelopen, heb alleen geen auto meer. Belangrijkste.... de kleine trappelt lekker door in mijn buik, voorlopig zit het er dus nog prima!
reacties (0)