Waarom???

Waarom???

Dit zijn de enigste woorden die in me op komen.

Vanaf maart deed ik mee aan een zwangerschapscursus, geweldig vond ik het elke week weer om de verhalen en ervaringen van andere vrouwen te horen. We bestaan uit een groepje van ongeveer 8 vrouwen en elke week was het weer leuk, interessant en mooi. Sinds een aantal weken zijn de bijeenkomsten afgelopen en hebben we de laatste les nog een foto gemaakt van alle buiken op een rij. We wisselden e-mailadressen uit en priktte een datum dat we met zijn allen bij elkaar zouden komen en we elkaars baby's mogen gaan bewonderen. Daarbij besloten vele van ons ook mee te doen aan de postnatale gym.... leuk zo'n hecht groepje. We leven ontzettend met elkaar mee.

Inmiddels zijn er al 3 dames bevallen, allemaal op een andere manier maar alle 3 hebben ze een jongen gekregen. Vandaag kwam er een mailtje en toen ik de eerste regel al las begon ik te huilen omdat ik wist dat het niet goed was. Een van de dames heeft ook een zoontje gekregen, dat zou nr. 4 zijn geweest, maar hij mocht het niet redden. Wat er precies is gebeurd weet ik niet en maakt ook niet uit.... ik kan het gewoon niet geloven dat je 9 maanden lang zorgt, voorzichtig bent en uitkijkt naar de dag dat je je wonder in je armen kan sluiten.... en dan....... MAG HET GODVERDOMME NIET ZO ZIJN. Haar man en zij hadden al een dochtertje van 2 jaar, wat zeg je in godsnaam tegen je kindje.... ik begin alweer te huilen!!!!

Ik dacht ik moet het even van me afschrijven, leven en dood en geluk en verdriet gaan zo nauw samen dat ik er ziek van kan worden. Ik probeer me niet uit het veld te laten slaan, maar makkelijk is het niet.... Lieve Marieke ik leef met je mee!!!! Hopelijk kunnen jullie het een plekje geven?