De laatste Loodjes

Ze zeggen dat de laatste loodjes het zwaarst wegen. Ik weet het niet zo goed. Er zijn deze zwangerschap meerdere zware loodjes geweest. Maar het einde is in zicht, dat maakt deze loodjes lastig.

Mijn lijf is moe, ik kan niet veel meer. Zitten is lastig. Lopen en fietsen gaan nog, maar moeilijk. Auto rijden is een ramp. Medisch gezien zijn het kleine klachten, ik heb een mooie bloeddruk, geen suiker, geen andere vervelende dingen. Dat is fijn.
Maar mijn hoofd, die heeft het nu moeilijk. Ik blijf piekeren. Er is meermalen gebleken dat ik een groot kind draag, en dat moet er toch uit. Het liefst via de natuurlijke weg. Als er maandag nog geen kind is, dan wordt er een plan gemaakt, hoe verder. Waarschijnlijk betekent dat, dat ik ingeleid ga worden. Wat zijn dan de mogelijkheden? En vooral de onmogelijkheden. Ik zie tegen de bevalling op, dat blijkt wel uit bovenstaande, maar ik wil ook graag dat het nu gaat beginnen. 
En zo pieker ik van links naar rechts en van boven naar onder. Dat bevordert de slaap niet heel erg. Ik ben elk uur wakker om te plassen, maar vannacht lukte het inslapen ook niet heel goed. Nu werd ik wakker om kwart voor 5 en slapen lukte niet meer. Half 6 bedacht ik, dat ik alles maar eens op moest schrijven. En hier zit ik, met een knorrende kat op de achtergrond, die het wel gezellig vind dat ik beneden ben.
Toch zit er ook steeds weer de zin in mijn achterhoofd: "het komt goed, heb vertrouwen". Vertrouwen in mijn lijf en in mijn kindje. 
Is het herkenbaar?

Dank voor het lezen en de commentaren. Het kan zijn dat het even duurt voor ik reageer. Zoals ik al schreef, zitten is lastig.

Lieve groet,
Anet

446 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Sealtje

    Hey meis,heb vertrouwen in je lichaam!En gaat het tijdens de bevalling altijd mis.......dan kan de medische wereld nog helpen.
    Maar wel goed slapen hoor!Dikke knuf cieltje

  • wonderbaartje

    Ha die lieve Anet,
    Ja, ik denk hiervan wel wat te herkennen ondanks het feit dat ik nog ver achterloop bij jou. Ik begin nu te voelen dat mijn lichaam me af en toe terugfluit en had vannacht ook een rottige nacht met maagzuur, nu en dan harde buiken en een hardnekkige kuitkramp. Niet fijn maar ja, dat was een uitzondering en voor de rest gaat het bij ook allemaal prima, het zijn kleine klachten zoals je zegt. Ik vind het prachtig dat je stellen mag vertrouwen te hebben in je eigen lijf en je kindje. Zo is het maar net! Ik wens je heel veel sterkte toe bij deze laatste loodjes. Hou vertrouwen in jezelf en ik weet zeker dat het goed komt. Veel liefs, Rieke

  • juultje7

    HOI,
    O, O die hormonen!!!
    Bij deze wil ik je even een hart onder de riem steken....Nu denk je: Hoe moet het toch allemaal gaan, kan ik het wel enz. Maar zodra de eerste wee zich aandient, komt alles gewoon zoals het komen moet. Natuurlijk moet je de pijn alleen dragen, maar het team dat om je heen staat staan klaar voor je en sleuren je er wel doorheen...wordt het een snelle bevalling, zoals mijn laatste keer? Dan ben je er snel vanaf en ben je snel de oude maar ws heb je vreselijke na weeen (haal vast paracetamol in huis!). Heb je een rustige verlopende bevalling...dan voel je dat je de pijn aankan en dat je lichaam gewoon zijn werk nog doet ondanks de leeftijd. Ga je in het ZH bevallen (ws wel als je ingeleid wordt, dan houden ze je zeker goed in de gaten) of thuis?
    Het komt vast allemaal goed en doe straks (als je met je beebje zit te kroelen) lekker rustig aan om je hormonen weer op orde te laten komen! Succes!