Eerste echo: hartje klopt!

Vandaag om 16.00 uur was de eerste echo. En zoals ik dat heb met de 8-weken echo: ik ben dan ondraaglijk zenuwachtig. Begon al vannacht met onrustig slapen en dromen over de echo (nou ja, over een dokter die in een open partytent dossiers afwerkte en mijn dossier kwam maar niet op tafel). Vanmorgen op mijn werk kon ik me wel aardig concentreren maar smiddags was ik niet veel meer waard.

Eenmaal in het ziekenhuis bleek ze gelukkig prima op schema te liggen (soms loopt het gruwelijk uit) en we begonnen zelfs iets vroeger. Volgens mij droop de nerveusiteit gewoon van mij af, want de arts stuurde me linea recta richting stoel. Nog even benoemd dat ik zo zenuwachtig was vanwege een ervaring in het verleden, waar ze begripvol mee om ging. Dus meteen toen het beeld kwam de reactie: 'nou deze vruchtzak is zeker niet leeg' en even later 'en ik zie een hele goede hartslag'. Ik geloof dat ik nog nooit zo sterk ervaren heb dat er een last van me af viel, als op dat moment! En dat was zichtbaar denk ik, want de arts begon te glimlachen en stopte daar ook niet meer mee vervolgens. Nou heeft deze arts ook veel controles bij me gedaan ten tijde van de ei-stimulatie dus ze kende mijn situatie ook erg goed. Ze liet nog even de hartslag horen, wat leuk! Bij J. kregen we dat pas met 15 weken ofzo te horen tijdens de controle. En nog even van diverse kanten onze mooie kruimel, die er ideaal bij lag, mogen bekijken. We zagen al een ruggengraatje en het begin van de hersentjes. Bijzonder hoor, zo klein, maar toch echt al en mensje.

Ik had een klein bedanktkaartje gemaakt (vooruitlopend en hopend op een hartslag) met daarin een zakje dropslierten. Op die manier symbolisch bedankt voor de flexibele zachte aanpak die ik ervaren heb op 2 januari toen ik die onverwachte eisprong had. En natuurlijk het hele team bedankt.
Het is zo raar... Die vruchtbaarheidsafdeling is 'jouw' afdeling gedurende meer dan een jaar. En eigenlijk al bijna 4 jaar als we ook de hulp bij J. erbij tellen. En ineens... Ineens ben je daar 'klaar'. Hoef je daar nooit meer terug te komen... Hoe gek is dat?

De 20-weken echo zal nog wel in het ziekenhuis plaatsvinden, vanwege de iets grotere kans op een afwijking na ICSI. Die arts is daarop gespecialiseerd. Prima.... De datum staat al zelfs.

En nu... aanmelden bij de verloskundige!

Ik ben nu ECHT zwanger!!!! En ik ben ziels ziels ziels gelukkig.