Plotseling bevallen

Sinds afgelopen donderdag ben ik opgenomen in het ziekenhuis omdat ik 's nachts steeds last had van bloedingen en weeën. Omdat mijn man thuis bleef om voor de kinderen en de huisdieren te zorgen, waren dat best eenzame dagen. Maar de kleine deed het over het algemeen prima en we wilden haar optimaal de kans geven om zich verder te ontwikkelen.
In de nacht van zondag op maandag kreeg ik vanaf 2.00 uur 's nachts opnieuw lichte kramp maar begon ik ook flink wat bloed te verliezen. Ondanks gunstige CTG uitslagen en een echo om 3.00 uur 's nachts waarop een vrolijk kindje zichtbaar was en geen afwijkingen aan de placenta, was ik er niet gerust op.
De gynaecoloog deelde mijn mening: we konden niet langer wachten tot de 37e week, ons kindje moest nu snel geboren gaan worden. Liefst dezelfde dag nog. We hebben alle mogelijke risico's doorgenomen en afgesproken dat het een keizersnede zou worden om de kans op een gezond kindje zo groot mogelijk te houden. Dus krap een paar uur later kwam manlief in OK-tenue binnenstappen terwijl ik met een ruggenprik op de operatietafel lag. Het was een hele klus om dit kindje geboren te laten worden omdat ze duidelijk veel liever in haar warme veilige holletje wilde blijven. Tijdens het aftasten van de baarmoeder vóór de eerste incisie, schopte ze erop los. En toen ze haar wilden beetpakken en uit de baarmoeder halen, kroop ze ineens omhoog om zich hoog bovenin, achter mijn ribben te verschuilen. Uiteindelijk moest er een vacuümpomp ingezet worden om haar te pakken te krijgen, terwijl er 2 artsen op mijn bovenbuik aan het duwen waren om te voorkomen dat ze zou ontglippen.
Arm kind... ze kwam ter wereld met een bult op haar hoofd, hoofdpijn en diverse blauwe plekken! Op maandag 13 juli om 15.39 uur is onze dochter Franka dus geboren. Ze weegt 2636 gram en heeft nog wat hulp nodig bij het ademen. Maar ze doet het verder prima, we hebben vanmiddag al even gebuideld en we hopen dat we snel samen naar huis mogen.