Donderdag dacht ik nog optimistisch dat het een korte opname zou worden. Het bloeden was immers gestopt en er kwamen geen weeën. Maar het loopt allemaal een tikje anders!
Zowel in de nacht van donderdag op vrijdag als de afgelopen nacht, werd ik om 2 uur wakker omdat het weer bloedde. En vannacht kwamen daar ook lichte weeën bij die na een paar uurtjes weer stopten. En rusteloze benen. En een baby die vrolijk ging spoken... daarnaast moest ik aan de CTG blijven liggen en die maakt best veel geluid dus ik kon eigenlijk niet echt goed slapen.
Gelukkig mocht ik om 7 uur van de CTG af en heb ik nog wat slaap gepakt anders was ik echt kapot geweest.
Na overleg met de gynaecoloog is besloten dat ze me voorlopig hier houden en als de kleine zich met 37 weken nog niet spontaan heeft aangediend, gaan ze me inleiden.
Dat is best even slikken, dat alles nu ineens zo op z'n kop staat in de laatste schoolweek van de kinderen. Maar wat ben ik blij met mijn man, die nu thuis de boel overeind houdt alsof hij nooit anders heeft gedaan! Hij vangt de tieners op waar dat nodig is, werkt fulltime, verzorgt de dieren, houdt het huishouden bij en vindt dan ook nog tijd om hier bij mij te zijn zodra het kan. Drie jaar geleden was hij een alleenstaande man zonder huisdieren of kinderen en nu hoort hij er helemaal bij.
Het wordt vanaf nu koffiedik kijken wanneer de kleine er gaat zijn, maar we zijn er wel helemaal klaar voor gelukkig. De babykamer is af, alle voorraden liggen klaar en de familie staat in de startblokken om ons bij te staan. Kom maar op!
reacties (17)