IVF2: complicaties

Wanneer je een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaat, word je gewaarschuwd voor mogelijke complicaties. Want hoewel het best zeldzaam is, gaat er ook wel eens wat mis.
Gisteren zijn we erachter gekomen waarom het heel erg fijn is dat het ziekenhuis in Gent bij iedere follikelmeting ook bloedonderzoek uitvoert. Want wat de echo's niet lieten zien, werd door de lab uitslagen wel zichtbaar: ik was de afgelopen dagen hard op weg naar een overstimulatie. Als we nietsvermoedend zaterdag de Pregnyl injectie hadden gezet die ik volgens het protocol had moeten krijgen, had ik waarschijnlijk kort daarna in het ziekenhuis gelegen.
Door de stimulatie met FSH hormonen, is ongemerkt mijn oestradiolwaarde (oestrogeen) sterk omhoog gegaan. Mijn lichaam voelde daar helemaal niets van, ik heb helemaal geen kwaaltjes behalve een wat zwaar gevoel in mijn onderbuik. Maar als we de eisprong getriggerd zouden hebben met Pregnyl en de punctie hadden uitgevoerd zoals gepland, zou er waarschijnlijk sprake zijn geweest van Ovarieel Hyper Stimulatie Syndroom. En dat is bepaald geen lachertje. Je gaat dan vocht vasthouden in de buik vanuit de grote aders en er ontstaat trombose. Oftewel: je bloed wordt stroperig en gaat klonteren waardoor er stolsels ontstaan die aderen blokkeren. Levensgevaarlijk.
Het Nederlandse ziekenhuis dat de waarde heeft gemeten, sloeg geen alarm. Maar de Belgische arts die de labgegevens kreeg, hing meteen aan de telefoon. Om een afspraak te maken voor nader onderzoek vandaag. Dus daar gingen we weer...
Vanmorgen is er weer bloed geprikt en een echo gemaakt. Ook hebben ze heel goed uitgevraagd welke symptomen ik had. Op basis daarvan hebben we afgesproken dat de punctie door mag gaan (oef, gelukkig), maar dat we een ander middel gebruiken voor het in gang zetten van de eisprong en dat ik geen verse terugplaatsing krijg.
Het wordt dus héééél hard duimen dat het traject goed verloopt en dat we een of meer cryo's hebben straks.