IVF2: de punctie

Vanmorgen was het meest moeilijke moment van onze tweede IVF poging aangebroken: de punctie. We hadden vantevoren een hotelovernachting geboekt in Gent zodat we 's morgens niet verschrikkelijk vroeg op pad hoefden. En dat bleek een goed idee te zijn: toen we 's morgens opstonden, bleek er een gigantische hoeveelheid files te staan in Nederland. Een combinatie van regenachtig rotweer, ochtendspits, ongelukken, wegwerkzaamheden en een grote demonstratie van boze boeren die met hun trekkers naar Den Haag afreisden. Kortom: dramatisch!
We waren al om 5.30 uur wakker zodat we ons rustig konden voorbereiden op een dagje ziekenhuis. Onderdeel van de behandeling was dat manlief sperma moest inleveren bij het laboratorium om 7.30 uur om de eicellen mee te bevruchten. Nu heeft het ziekenhuis daar een speciaal kamertje voor met 'inspirerende' lectuur, maar dat vonden we niet echt handig. Dus we hebben bij de huisarts een sample potje geregeld en er samen voor gezorgd dat dat gevuld meeging naar het lab. Het is namelijk véél fijner als je dat in alle rust en privacy kunt regelen. En nog leuker ook. 😉
Met het roemruchte potje in de binnenzak, konden we ons om 7.00 uur melden bij de balie en daarna door naar de juiste afdelingen. Na het inleveren van het potje werd ik voorbereid op de ingreep, om 9.30 uur. In Gent blijken ze een stuk serieuzer om te gaan met de infectiepreventie. Je krijgt een ziekenhuishemd aan en operatieslofjes en er wordt met de punctie omgegaan zoals met een operatie. Ik kreeg alvast een infuus met paracetamol ter voorbereiding en via datzelfde infuus zou tijdens de ingreep morfine toegediend worden. Ook werd ik alvast aangesloten op een automatische hartslag en bloeddrukmeter. Toen ik aan de beurt was, mocht ik weer in de vertrouwde beugels gaan liggen. Ik werd gewassen en daarna afgedekt met steriele operatiedoeken. Daarna werd de vaginawand verdoofd met injecties om de ingreep minder pijnlijk te maken. Dat deden ze bij de punctie in Nederland niet, maar het was wel heel effectief. De arts en de assistente waren in compleet OK tenue en ook manlief kreeg een operatieschort en slofjes aan. We zagen er dus allemaal beeldig uit.
De punctie verliep prima, door de morfine was ik wel wat licht in mijn hoofd en bij vlagen wat slaperig, maar het was absoluut niet pijnlijk. De arts was erg geconcentreerd en zorgvuldig. De leeggezogen follikels werden nagespoeld om er zeker van te zijn dat echt alle eicellen loskwamen en zowel de arts als de assistente legde duidelijk uit wat ze deden zodat ik me prettig voelde ondanks de kwetsbare positie waarin ik lag en de spanning van de behandeling.
Na de ingreep werd ik teruggebracht naar het ziekenhuisbed in de verkoever en konden we even rustig wachten tot de morfine was uitgewerkt. Er werd gezegd dat ik me mocht aankleden zodra ik zelf kon plassen en dat was gelukkig al heel snel. Omdat ik niets meer had gegeten en gedronken sinds de avond vóór de punctie, was ik de vroedvrouw die de verzorging deed op de afdeling intens dankbaar toen ze wat te drinken en een wafel kwam brengen. Heerlijk, die hartelijkheid en de kleine verwennerijtjes in dit ziekenhuis.
Ongeveer een uur na de ingreep kwam de arts ons enthousiast vertellen dat we een elftal hadden. Dat hadden we niet verwacht, zoveel bruikbare eicellen. Dus we konden opgelucht terugrijden naar huis.
Hoewel ik goed kan merken dat mijn lichaam het zwaar heeft gehad deze maand met alle hormonen, spuiten, onderzoeken en van binnen best beurs is van de punctie, voel ik me verder goed. Over een paar dagen voel ik me vast weer kiplekker.

Het ziekenhuis heeft besloten om ICSI toe te passen om een maximale kans te hebben op bevruchtingen en morgen horen we of dat is gelukt. De embryootjes mogen dan tot en met de vijfde dag dóór delen en worden dan ingevroren. (Als er tenminste embryootjes zijn die de vijfde dag gehaald hebben) Omdat ik een overstimulatie heb gehad, mag ik deze maand niet zwanger worden en krijg ik nog geen terugplaatsing. Pas wanneer mijn hele systeem weer tot rust is gekomen en we zeker weten dat er geen cysten zijn ontstaan, mag er een embryo ontdooid en geplaatst worden. Dus over 2 maanden ongeveer.
Het blijft voorlopig dus nog even spannend...