Terug de medische molen in

We hebben na onze miskraam een maandje rust gehad. Officieel was er natuurlijk wel een kans op een zwangerschap, maar onze ervaring is dat die kans te verwaarlozen is. Dus het was vooral spannend of mijn lichaam uit zichzelf de cyclus weer zou oppakken. En we hadden mooi de gelegenheid om te oefenen voor de terugplaatsing in juli.
Op 23 mei begon de miskraam en op 28 mei was ik klaar met bloeden. Een dikke week later, op 9 juni, had ik ineens een positieve ovulatietest in handen. Dat was wel een verrassing want ik ben echt hopeloos met die dingen. Uit voorzorg heb ik maar alvast 4 dozen gehaald bij de Action zodat ik 20 dagen lang kon testen als dat nodig was. Maar gelukkig was de 5e test al duidelijk. Weer wat geleerd dus! Door elke dag tijdens de lunch te testen, kon ik een mooi constant beeld krijgen. Op 9 juni was de test streep ineens dikker en helderder dan de controlestreep en dan is het erg duidelijk. Dus ik heb het ziekenhuis laten weten dat er weer een eisprong aankwam.
Een week later, op 17 juni, mocht ik weer langskomen voor een echo en werd bevestigd dat er inderdaad een eisprong was geweest. Mooi. En nu maar afwachten of de menstruatie weer op gang kwam. Gisteren was het eindelijk zover, na 6 dagen aanrommelen zette de bloeding eindelijk door. Dat betekent dat ik een cyclus heb gehad van ongeveer 27 dagen, een dagje langer dan normaal. Best knap van dat maffe ouwe lijf van me. 😊

Gisteren is dus de nieuwe cyclus begonnen, ronde 26. Op 3 juli (dag 8) heb ik weer een echo om te beoordelen of er een eisprong aankomt. Ik ga voor de zekerheid al wat eerder testen om zeker te zijn dat we hem niet mislopen. Als de eisprong plaatsvindt, wordt onze eerste en enige cryo ontdooid. We mogen dan heel hard gaan duimen dat ons eskimootje het goed doorstaat en doorgaat met delen. Dan mag het teruggeplaatst worden rond 15 juli en dan komen de wachtweken. Die ellenlange dagen die voorbijkruipen als slakken met de handrem er nog op. Tot we eindelijk mogen testen. Dikke kans dat we dan opnieuw van ons roze wolkje afdonderen, want de succes kans is maar klein.
Maar toch... we zijn er nog niet klaar voor om het op te geven. Hopelijk mogen we alsnog papa en mama worden van een wondertje.