Starten met IVF... oh nee, toch niet.

Zwanger worden in de medische mallemolen is een achtbaan. Van hoop naar verdriet en met een flinke looping weer naar hoop. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit en dan weer een hele tijd wachten. Prikken, pillen slikken, en je hele hebben en houwen blootgeven in een klein kamertje aan volslagen vreemden. Wat een gekkenhuis! En toch.... om dat kleine kansje iedere maand net een beetje groter te maken, heb je bijna alles over. De moeite, de piekermomenten, de pijn en de wanhoop. Het mag gerust een wonder heten als het eindelijk een keer raak is!

Deze maand zijn we na 19 rondes zelf proberen en 3 pogingen IUI zonder resultaat, gestart met IVF. De bedoeling was om minimaal 10 follikels te krijgen en daarvoor moest ik mezelf 2 keer per dag een injectie Gonal F toedienen. Op dag 3 zag de echo er veelbelovend uit: 12 potentiële follikels in de maak. Dus vanmiddag, dag 7, stapte ik vol goede moed de behandelkamer in om een nieuwe echo te laten maken. Klaarblijkelijk heeft mijn lijf heel andere plannen dan de gynaecoloog en ik. Er waren nog 2 follikels over, waarvan 1 dominant. Ondanks de hogere dosis Gonal F probeert dat eigenwijze lijf dus keurig een normale cyclus te forceren. 'Aan 2 follikels wil ik geen IVF-poging verspillen', zei ik tegen de gynaecoloog. Die was het roerend met me eens, dus vrijdag doen we nog maar een IUI poging. Pfff.... Natuurlijk is er een klein kansje dat deze IUI raak is. Maar daar geloof ik niet zo in, eerlijk gezegd. Dus volgende maand gaan we eerder starten met de Gonal F en wie weet lukt het dan wèl.