Joepie!
We komen net terug van de tweede echo. Ik ben nu 12 weken en 1 dag. De echo was bedoeld om een kans te berekenen op een kindje met het syndroom van down. In combinatie met de uitslagen van een aantal bloedtesten, waarvoor ik twee weken geleden bloed heb laten 'aftappen' en een nekplooi van 1,5 mm, kwam de kans bij onze kleine uit op 1 op 1020! Ik ben echt super tevreden met dit resultaat. Ik moet zeggen dat zo'n goede uitslag me extra vertrouwen geeft en het voelt dan ook aan als een mijlpaal! Ik realiseer me overigens dat het geen garantie is dat we een 'normaal' kindje krijgen, maar toch geeft het mij een fijn gevoel.
Het was trouwens nog een heel gedoe voordat de echoscopiste de juiste beelden had om uberhaupt een meting te doen. De kleine was eerst heel beweeglijk, daarna lag ie steeds in een te rechte positie, waardoor ze er niet vanaf de goede kant bij kon voor de nekplooimeting. Ik weer van die ligbank af en heen en weer springen om er maar wat beweging in te krijgen en veel hoesten en buikdansen. Toen ik weer ging liggen was die kleine nog altijd lekker eigenwijs, maar er zat wel iets verandering in. Vervolgens kreeg ik een inwendige echo en toen was het eindelijk goed te zien. Gelukkig was ik de laatste bezoeker van vandaag, dus nam ze echt de tijd voor het zoeken naar goede beelden. We konden alles goed meekijken en het was echt genieten om die kleine zo te zien. En wat was ie alweer gegroeid ten opzichte van een paar weken geleden. Echt een wonder dat dat zo snel gaat. De echoscopiste liet ons ook nog het hartje horen en dat ging me toch tekeer! Echt heel snel. De echofoto's probeer ik nog wel in mijn album te plaatsen, maar de echoscopiste was vergeten om voor ons ook foto's te nemen en dus kregen we van deze keer alleen een meting-foto mee. Maar goed ik heb ook nog twee echofoto's van de vorige keer.
Heerlijk gevoel dit. Nu nog een dagje werken en vanaf woensdag een lekkere mini-vakantie op Ameland. Veel liefs van een volop genietende Muzz.
reacties (0)