Vooruit met de geit

Ik voel me echt behoorlijk ADHD de laatste paar dagen. Het is net dat gevoel dat je verliefd bent op iemand en dan diegene voor het eerst kust. Het zullen de opbloeiende bloemetjes en de subtiele lentegeuren wel zijn. Stiekem denk ik ook dat het komt doordat mijn klusdagen er aan zitten te komen. :) "Kom hier lekker dier, ik lust je rauw". Haha.

Ik heb net hardgelopen om van dat kriebelige verliefdheidsgevoel af te komen. Ik lijk wel een energiebom. Waarom ik het toppie joppie gevoel even uit mijn lichaam wil bannen? Ik heb vandaag een studiedag en er komt gewoon werkelijk niets van terecht. Ik kan door dat opperbeste gevoel mijn energie maar moelijk richten op mijn studie. Het lijkt wel hoe harder ik het probeer, hoe vaker ik wordt afgeleid en achter de laptop weg wil.

Omdat 7 km rondspringen alleen niet genoeg helpt, besloot ik dit overheersende lentegevoel hier maar even van me af te schrijven. Ik voel me er namelijk ook gewoon schuldig over dat ik niet nuttig met de studie bezig ben vandaag. Nee, in plaats daarvan: 'uurtje langer uitslapen', 'even de tuin in met een kop koffie', 'even de afwas wegwerken' (anders kijk ik er maar tegen aan), 'even lunchen', 'even hardlopen', 'even douchen' en ga zo maar door. De dag glipt tussen mijn vingers weg en ik schrik er gewoon van dat het alweer half drie is. Maar ja met schuldig voelen schiet ik ook niets op.

Ik ga deze blog daarom maar zien als een keerpunt in deze dag en pak mijn kopje thee er bij die ik net had gezet (ook weer zo'n moment waardoor je meteen 15 minuten kwijt bent.) en dan trek ik mooi even een paar uur door tot het avondeten.

Wish me luck, want het is allemaal hardstikke fijn met dat mooie lentegevoel, maar die kriebels maken het studeren onmogelijk. Wat een puur luxe probleem is uiteraard. :)

Liefs Muzz