Waar is mijn roze wolk?

Op dit moment ben ik iets meer dan 11 weken zwanger!
Super blij, nadat we de test hadden gedaan! Tegelijkertijd ook onzeker en bang.
Die ik het allemaal wel goed? Is het mijn schuld, als de zwangerschap niet goed gaat? Word ik wel een goede moeder?
Vast herkenbaar voor veel toekomstige moeders. Ondanks dat we er heel blij mee zijn, voel ik me toch iedere dag ellendig.
Ik had zo graag gewild, dat het een roze wolk was. Vol geluk en positiviteit, maar nee dat bleek helaas niet het geval.
Ik had al vrij vroeg het gevoel, dat ik in verwachting was. Zo vroeg, dat dit al in een van de eerste weken was. Ik voelde me moe, maar anders moe dan normaal.
Toen we bijna konden testen, hield ik het niet meer. Ik was emotioneel, misselijk, moe en dacht even dat ik gek aan het worden was.
Ik wilde het perse weten. Ben ik zwanger of word ik gek? Gelukkig bleek ik zwanger. Tranen van blijdschap en geluk. Tegelijkertijd ook van ongeloof, omdat we dit niet zo snel hadden verwacht.
Toen voelde ik hem: mijn roze wolk! En wat was dat fijn! Gebeld naar een verloskundigepraktijk, een afspraak gemaakt en een paar weken later konden we al langs komen voor een eerste afspraak! Super fijn en super spannend!
Helaas werd ik vanaf week 6 echt heel ziek. Ik begon met overgeven, was ontzettend moe, had geen eetlust en was continue, maar dan ook continue misselijk.
Ik moest me ziek melden op mijn werk. Het lukte me niet meer. Ik heb advies gevraagd aan de verloskundige en gelukkig kon ze me wat tips geven: rust, rust, rust en regelmatig kleine beetjes eten.
Een week later konden we gelukkig voor de eerste keer een echo laten maken! Omdat ik me zo ziek boeide, vroeg ik me ook wat of alles wel goed was. Ik had tijd om na te denken en dus ook om mezelf gek te denken!
Gelukkig was alles goed! Ook dat was weer een prachtig moment! Je ziet voor de eerste keer je kindje! Wauw, wat was dat mooi! En gelukkig was ook alles goed!
Een paar dagen later naar de verloskundige! Helaas ging het met mij niet beter! Het leek zelfs alleen maar erger te worden! Gelukkig ook toen weer even ons kindje kunnen zien! Dan weet je weer waar he het voor doet! Zo bijzonder!
Ze wees me erop, dat ik waarschijnlijk een extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid hebt, waardoor je dus eigenlijk niet meer normaal kunt functioneren! Nou, dat blijkt!
Op mijn werk heb ik het dus helaas al vroeg moeten vertellen. Hier twijfelden we erg over. Ik had liever gewacht tot na de 12 weken, het al onze dierbaren verteld en het daarna pas op mijn werk verteld, maar dit was gehad geen optie meer.
Ik baalde daarvan, maar gelukkig is mijn manager erg begripvol en houdt hij het stil!
Terwijl ik aan het schrijven ben, bedenk ik me dat ik misschien niet op 1 grote roze wolk leef. Toch heb ik wel mijn roze wolk (of eigenlijk zijn het kleine watjes) momenten heb. Bij de rest en bij de echo been ik steeds gelukkiger dan ooit tevoren!
Zo zie maar weer, dat het om de kleine dingen gaat en niet om het grotere perfectionisme!

Stiekem hoop ik, ondanks dat ik iedereen een geweldige zwangerschap gun, dat er vrouwen reageren die dit herkennen en misschien zelfs nog wel wat tips hebben!