Onze ‘blauwe’ wolk die een beetje donkerder werd... - Einde

Later op de dag kwam de professor langs. Het gekke teelballetje met weefsel werd succesvol verwijderd en het andere zag er prima uit, net zoals heel zijn ‘klokkenspel’.
Hij liet de snede zien, mooi weg gewerkt in zijn buikplooi en maar een kleine 3cm breed.

Toen kwam de uitleg. Eerst dacht hij dat het balletje in mijn buik tijdens de zwangerschap rond zijn as was gedraaid. Wat er daardoor kon zorgen dat het deels afgestorven was. Maar van een draaiing was geen enkel spoor te vinden. Dus dit konden ze al uit sluiten.
Ook dacht men aan kanker, door het vreemde weefsel en de rare bloeduitslagen. Maar het vreemde weefsel leek gelukkig een laagje vet te zijn rondom het teelballetje. Waarom zijn bloedwaardes zo verstoord waren, daar hadden ze ook geen enkele reden voor...
Deze waren enkele weken later gelukkig weer prima/normaal.

De professor had samen met zijn assistenten en enkele collega’s uit andere ziekenhuizen (ook van andere landen) overlegd. Geen 1 van alle hadden ze zoiets al meegemaakt. De lieve man wist zelf geen blijf ermee en voelde met ons mee. Als zelf papa zijnde had het ook bij zijn zoon gebeurd kunnen zijn. Helaas was er geen nuttige of logische verklaring voor heel het gebeuren. Vervelend voor een professor die je wilt helpen, maar ook voor ons, omdat we nooit de oorzaak zullen kennen.

Maar eind goed, al goed!
Ons lieve schattige zoontje had nog 1 prima teelballetje wat voor evenveel ‘kansen’ zou zorgen voor als hij later groot is. Geen verschrikkelijke ziekte of iets dergelijks. Gewoon onverklaarbaar...

Ondertussen alweer een jongen van bijna 3 jaar die alles prima volgens het boekje doet! Die ondanks zijn gekke start het super maakt! Hij heeft nog niets door van wat er ‘anders’ bij hem is.
Wel ben ik me heel bewust dat de vraag ooit zal komen, dat we hem heel wat uit te leggen hebben, maar zonder duidelijke oorzaak. Dat niemand er iets aan kan doen en dat hij best eens boos mag zijn dat het bij hem is gebeurd.

Na bijna 3 jaar kan ik het een beetje plaatsen, volledig zal het nooit zijn. Want wij zien het, wij weten het en worden er dagelijks met geconfronteerd. Gelukkig sta ik er niet elke dag bij stil, want dat zou ook niet gezond zijn!
Soms vraag ik mezelf wel af, had ik het kunnen voorkomen, is het ergens mijn fout? Maar gelukkig zijn er dan enkele mensen die zeggen: ‘nee, jij kan er niets aan doen, de natuur had het zo toen beslist.’