VAN `KANS NIHIL OP SAMEN EEN KIND` NAAR `KIND DAT PAPA REDT`
Wij zijn van 'kans nihil op samen een kind' naar 'hoogzwanger van een kind dat papa redt' gegaan.
Hoe het bij ons allemaal begon... mijn man en ik hebben altijd een kinderwens gehad, maar hebben vanaf 2008 'actief' geprobeerd om samen een kind te krijgen. Helaas ging dit niet vanzelf. Via de huisarts en fertiliteitsarts, bleek dat mijn man (waarschijnlijk door operaties vroeger) geen zaad in zijn sperma had. We kregen te horen dat de kans op een kind samen nihil was. Het enige wat ze konden doen, was ons doorsturen naar een ander ziekenhuis, waar we hetzelfde kregen te horen. Onze droom was kapot. Er was nog 1 sprankje hoop; we mochten door naar Nijmegen, waar ze in onderzoeksverband TESE konden doen, echter zonder verwachtingen. Hierbij werd mijn man geopereerd om rechtstreeks uit de zaadbal proberen zaad te halen. Na de operatie een spannend moment: ze hadden 1 rietje ingevroren, dus er was een kleine kans. Het was echter zo weinig dat ze geen ' ontdooi-overleef' test durfden doen. De spanning bleef dus, ondanks dat ik gezond de ICSI in ging en we dus weer een stap verder waren. Ik kwam op de wachtlijst voor IVF ICSI (=rechtstreeks zaadcel in eicel inbrengen en bij bevruchting embryo terugplaatsen).
Toen ik 3 weken op de wachtlijst voor ICSI stond, werden we onverwachts gebeld door de uroloog van Nijmegen: we moesten meteen naar Nijmegen komen, omdat er bij de operatie kwaadaardige cellen waren gevonden. Hier testen ze sinds dit jaar op (!) na TESE operatie en mannen met verminderde vruchtbaarheid hebben een factor 300 grotere kans op zaadbalkanker. De cellen bleken ingekapseld en medisch gezien noemen ze het dan nog geen kanker, maar hij moest binnen 2 maanden bestraald worden, met de verwachting daarna nooit meer zaad te vinden.
Ik ben toen in spoed ICSI procedure gezet, zodat ze nog 1x TESE konden doen en we met vers materiaal de ICSI in konden -voor betere embryokwaliteit en dus betere zwangerschapskans. Deze verse kans is helaas niet gelukt (communicatiefouten, punctie in het weekend en juiste uroloog op vakantie) en het enige rietje is ontdooid. Na 45 slopende minuten hoorden we dat er genoeg zaad was om mijn cellen te bevruchten. Uiteindelijk zijn er 2 embryo's teruggeplaatst. Alles hing dus af van deze embryo's of we samen een kind zouden krijgen -alle reserves waren ingezet. Gelukkig voelde ik me meteen zwanger en was zelfs de positieve test geen verrassing. De vraag was alleen of er 1 of 2 leefden/ bleven leven; we zijn nu zwanger van een (zoals het nu lijkt) gezonde dochter, die elk moment geboren kan worden.
Voorafgaand aan de bestraling heeft mijn man nog een tweede TESE ondergaan, waarbij een groot biopt is genomen om zo veel mogelijk materiaal te 'redden' omdat dit zijn allerlaatste kans was. De rest was om te checken of er inmiddels geen uitzaaiingen waren. We hebben nu 3 rietjes in de vriezer, als luxe voor eventueel nog een kind in de toekomst. Mijn man hoeft/kan geen TESE meer: er zal na de bestraling geen zaad meer leven in zijn geval.
Helaas is mijn man door deze indicatie ook zijn baan kwijt geraakt en zit hij momenteel nog in de ziektewet. We hebben nu dus samen 'verlof' thuis. Het gaat gelukkig wel beter met hem. Inmiddels heeft hij de bestralingen achter de rug en hopen we samen een gezonde toekomst - met kind - tegemoet te gaan. Ook gaat de zwangerschap gelukkig heel erg goed. We zijn ontzettend dankbaar dat we ipv 'kans nihil op samen een kind' nu een kind krijgen, dat dus eigenlijk zelfs nog het leven van papa redt: zonder deze medische ingreep had mijn man dit nooit op tijd kunnen ontdekken!
reacties (0)