Bijna twee jaar.

Bijna twee jaar, hoe bizar snel is dat gegaan!

Ik snap nu werkelijk waar alle clichés.. Name them en ik snap ze.
De laatste blog dateert van maart, de afgelopen maanden zijn zo intens geweest dat ik na een dag op de bank plof en niet meer veel tijd voor mezelf heb.
Dan wil ik gewoon even niks. Alleen maar een beetje scrollen door fb, babybytes en instagram feeds.

Moe. Chronisch moe. Ik ben het. Soort van hihi.

Logisch wel, met een wervelwind van bijna twee jaar.

Ik heb het onderschat of ik heb er gewoon nooit bij stil gestaan hoe intens dit avontuur zou zijn.

Op het moment dat ik eindelijk zwanger was, droomde ik over een baby. Een prachtige baby die zoet zou slapen,
lieve geluidjes zou maken, waar ik uren mee zou wandelen, een baby waar ik ontelbare uren mee zou knuffelen, een baby die me een compleet gevoel zou geven,
een baby dat zo gewenst was dat ik er alles voor zou opofferen. En dat heb ik gedaan en I wouldn't change a single second.
Geen enkele seconde, maar ontelbare secondes later was dat lieve kleine knappe baby'tje ineens een hele wijze peuter.

Ik word emotioneel nu ik dat zo typ, net als vorig jaar rond deze tijd. Aftellen naar haar verjaardag en de afgelopen jaren overdenken.
De afgelopen jaren waren zwaar, meer dan zwaar en ik ben blij dat ik nu op het punt ben het allemaal een plekje te geven.
Volgens mij ben ik nu echt echt officieel ontzwangerd, voel me weer mezelf, heb het hele fertiliteitsttaject een plek gegeven en ik dank hetgeen wat er is elke dag voor het allerliefste, leukste en knapste meisje dat ik ooit heb gezien.

Janken. Om te janken, zo intens geniet ik van haar. Dankbaar, echt dankbaar. Er zijn zoveel momenten geweest dat ik niks meer wou voelen, dat ik bang was dat het niet zou lukken, bang voor het onbekende.
Bang dat het niet voor ons was weggelegd. Bang voor alles. Volgens mij was ik aan het eind van het traject echt depressief, nu achteraf gezien helemaal niet gek. Maar thank God, daar was ze ineens.

Een 7 cellig embryo dat werd teruggeplaatst op 8 december 2015 en dat ter wereld kwam op 14 augustus 2016.

De mooiste dag van mijn leven, oprecht de allermooiste.

Nu, bijna twee jaar na haar geboorte, kan ik er goed over praten. Het is geen taboe, waarom eigenlijk. We hebben niks kunnen plannen, is dat erg? Ja misschien wel. Hadden we het eerder gewild? Jazeker. Hadden we het eerder gekund?
Nee ik denk het niet. Ik denk oprecht, ondanks het helse traject, dat ze precies op het juiste moment kwam. Het heeft zo moeten zijn, als ik van tevoren wist hoelang de reis zou duren dan had ik het alsnog zo gedaan.

Want mijn dochter is het allermooiste in mijn leven, the one, the only one en nog veel meer dan dat.

Soms als ik aan het werk ben en vaste klanten vragen aan me hoe het met m'n dochter gaat, voel ik m'n ogen oplichten. Dat zien en zeggen zij ook tegen mij.
Ze is m'n licht in de duisternis, altijd.

Buiten al dit om, ze is een peuter. Een echte echte peuter. Alles is nee en alles is mama. Nee en mama.

Inmiddels kunnen we al heuse gesprekjes met elkaar voeren en snapt ze werkelijk alles wat we zeggen.
Haar woordenschat is schrikbarend royaal gevuld en dat weet ze ook. Hartstikke slim en wijs. En knap <3 Heel knap!

Sinds april gaat ze 1 dag per week naar de opvang, spelen met kindjes van d'r eigen leeftijd en gewoon om haar wereld groter te maken.
Na een paar keer lastig afscheid, was ze snel gewend en zwaaide ze mij uit in plaats van ik haar. Ook heeft ze er een favoriete juf en vind ik dat prachtig om te zien.
Ontzettend fijn om te weten dat ze het er naar d'r zin heeft en oprecht geniet. Ze gaat op een dag dat ik vrij ben, dus dan ga ik of thuis aan de slag met grotere klussen of ga ik iets voor mezelf doen.
Blijft lastig, maar moet het wel proberen. Mijn dagen staan 24/7 in het teken van haar, soms lijkt het wel alsof ik nog zwanger van d'r ben. Ze is dan alleen al zo'n 12 kilo en 94 centimeter hihi.

Volgende week dinsdag, onze dame wordt 2 jaar!

We hebben een houten keukentje voor d'r gekocht en verder om accessoires daarvoor gevraagd.

Wat wel jammer is, is dat ze altijd in de vakantie jarig zal zijn. Er zullen altijd afmeldingen zijn op d'r verjaardag.
Ze zal nooit op d'r eigen verjaardag kunnen trakteren. Best jammer, maar daar gaan we vast wel een weg in vinden.
Het heeft ook zo zijn voordelen, het is volgens mij bijna altijd mooi weer in augustus!

Afgelopen vrijdag heb ik me weer extreem uitgesloofd voor een cakesmash. Madame vond 't allemaal wel prima, ze was super netjes.
Vorig jaar een uur 't glazuur van de vloer staan poetsen, nu was een doekje genoeg. Vorig jaar was dat top, nu leuk maar volgend jaar niet meer.
Hebben prachtige foto's gemaakt <3

Vokgende week donderdag, twee dagen na d'r verjaardag, een afspraak bij het consultatiebureau.
Gek genoeg heb ik daar gewoon zin in, ben zo benieuwd hoe zij haar ontwikkeling zien. Ik heb het gevoel dat ze echt behoorlijk voorop loopt.
Zo wijs ze is :)

*Mijn allerliefste, mooiste, knapste, ondeugendste en grappigste meisje. Mama houdt zoveel van jou, hopelijk zul je op een dag dat net zo voelen als ik dat voel. Ik vind het fantastisch dat we nu lekker kunnen kletsen. Als ik zeg 'ik hou van jou.. Wat zeg je dan?' zeg jij met je allerliefste stemmetje 'Love you'.
Je zegt gewoon love you tegen mij. <3 Je zegt 'dank' als je wat krijgt en 'blieft' als je wat geeft. Wat jij de afgelopen twee jaar hebt geleerd, is mind blowing. Wij als grote mensen leren niet meer zoveel op een jaar, maar wat jij hebt geleerd. Wauw.
Vorig jaar rond deze tijd stonden we aan het begin van een nieuw avontuur. Van 1 naar 2 jaar. En wat hebben de mensen gelijk gehad, als je dacht dat van 0 naar 1 snel ging, had je het mis. Het afgelopen jaar ging veel sneller. Je hebt leren lopen in oktober (14 maanden), je bent in een groot bed gaan slapen (16 maanden),
Je kreeg oorbelletjes (16 maanden), zonder speen (17 maanden) en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Vorige week heb je je eerste plasje op het potje gedaan, dat geluksgevoel was intens. Mama is zo trots op jou. Zo blij word ik van jou, maar ook moe. Heel heel moe, er zijn soms dagen dat ik niet meer weet wie ik ben. Altijd mama, altijd mama.
Dat sowieso. En dat mag ik zijn, omdat jij mij vond. Ik ben blij om jou mama te zijn en ik weet zeker dat jij later net zo blij bent dat ik jouw mama ben. Dank je wel liefje, dank je wel voor jou. Je bent altijd mijn nummer 1. PROMISE.*