Vandaag weer een controle in het ziekenhuis gehad en de termijn is nu vastgesteld op 12 april en dat betekent dat ik 2 dagen cadeau heb gekregen en nu op 11 weken zit.
Vandaag voor het eerst weer mijn oude vertrouwde 'eigen' gynaecoloog. Wat was dat fijn. Niets uit te hoeven leggen, ons niet verantwoorden voor de keuzes en wensen die we hebben. Lekker kort en krachtig.
We hebben ook groenlicht voor de medische 13-weken-echo. Helaas gaat de hartspecialist van ons oude academische ziekenhuis elders werken. Onze gynaecoloog zou contact met haar opnemen of we op haar nieuwe werkplek kunnen komen en anders gaan we naar een hart-specialist in Leiden. Straks ook
Voor de 20-weken-echo. Dat horen we volgende week van haar. Aangezien we de 13-weken-echo doen, kiezen we ook voor de Nipt. Daar hebben we volgende week dinsdag een gesprek voor. Geeft me weer een boel rust dat dit nu loopt en we binnenkort ook al meer weten over de gezondheid van het hartje en andere organen. Dit allemaal omdat onze oudste met een genetische afwijking geboren is en mijn man ook een erfelijke hartafwijking heeft die een lift verhoogd risico geeft op hartafwijkingen.
Ik draag inmiddels mijn positiebroeken, niet dat mijn oude niet meer passen, maar qua druk pp de blaas zit dit al wel een stuk fijner en het helpt me ook om me zwanger te voelen.
We hebben het nog aan helemaal niemand verteld in onze eigen omgeving. Dat hebben we nog bij geen enkele zwangerschap zo gedaan. Ik voel nu die behoefte nog niet zo en ik voel wel heel sterk de behoefte om het eerst aan onze kinderen te vertellen, alvorens aan anderen. Herkent iemand dat?
We willen het met 13 weken gaan vertellen. We kijken er al erg naar uit!
reacties (0)