Nog steeds in de race

Vanochtend om 10:40 had ik de tweede echo. Manlief moest aan het werk, dus ik met dochterlief op de fiets naar het ziekenhuis. Van de stress en
Spanning had ik gewoon niet goed opgelet en ben ik zowaar verkeerd gereden. Het is toch wat met me... ik hoefde gelukkig niet lang te wachten en we zijn eerst gelijk maar gaan kijken. Wat een opluchting, een flinke groei en een kloppend hartje. Ze kon nog steeds geen termijnecho maken, dat gebeurt nu 25 september, maar ze schatte ergens rond de 8 weken nu. Ik ga proberen of ik volgende week nog een 'pretecho' met manlief kan maken. Ik ben nu al reuze opgelucht, maar de spanning die zich telkens opbouwt vind ik echt niet meer leuk. Kan manlief de kleine ook zien, want die kon tot nu toe nog niet 1 keer mee. En dan hoop ik dat deze spannende weken wat beter te doen zullen zijn! Liefs van een opgeluchte mama in spe!