Een dag van vreugde en verdriet

Drie dagen geleden kregen we het verlossende woord, Sepp mag woe 4 jan naar huis mits hij aangekomen is.. 'S morgens bleek hij nml 5 gr afgevallen? Die woe was hij dus 80 gram aangekomen!! Jehh Sepp eindelijk thuis bij ons gezin zoals het hoort te gaan. Zo gezegt en gedaan! Alles gaat heerlijk en het is zo'n makkelijk mannetje!! Elke drie uur bv via de fles, we oefenen veel, dus hoop zsm via de borst te voeden. Sepp is met 36,2 wkn naar huis gekomen met een gewicht van 2165 gram. Vandaag gewogen (heb voor de eerste dgn een weegschaal gehuurd) en hij weegt nu 2260 gram, dus het gaat goed!

Mn oma lag al meer dan drie mnd terminaal en te wachten op de dood. Vorige week toen ik beviel op 1e kerstdag, dacht ik alleen maar, oh oma je mag gaan, maar aub niet vandaag! Gelukkig heeft ze dat ook niet gedaan.De afgelopen dagen was ze inmidels op de hoogte van zn geboorte en had een grote foto op haar kamer van Sepp hangen. Het ging steeds slechter met haar, ze had non hodgkin en blaaskanker. Maar haar lever is dus op het laatst aangetast wat dus haar de das om heeft gedaan. We riepen al een paar dagen, let op als Sepp naar huis komt gaat oma hemelen... Nou zo gezegt zo gedaan! 

Woe ochtend, half 7 ging de telefoon, ik wist het al meteen! Oma is dus overleden... Mn moeder had de dag ervoor verteld dat Sepp woe thuis zou komen, ze knikte meteen goedkeurend, kreeg morfine, die ze eindelijk wilde ( had een allergie ervoor en wilde zolang mogelijk de morfine uitstellen ivm de misselijkheid) en de volgende ochtend was ze verdwenen...

Dus een dag die vol vreugde en opluchting zou zijn was ook gevuld met verdriet. Maar iemand smste met een mooie zin! Ach ze zijn nu allebei thuis waar ze horen... Daar zat wat in, want mn oma heeft echt liggen lijden, te verschrikkelijk voor woorden gewoon. We hebben dus geprobeert zoveel mogelijk te genieten.. Dat was ook iets wat ze absoluut zou willen, al was mn oma niet altijd de liefste!