Bevallingsverhaal deel 3

Aangekomen op de verloskamer wat maar een klein stukje lopen is ga ik op bed liggen. Ik draai van de ene zij naar de andere en weet niet echt een lekkere houding te vinden. De verloskundige, en een verpleegkundige zijn proberen mij zo goed mogelijk te helpen naar een juiste houding. Niet veel later komt ook mijn zus binnen. Om 21.15 besluiten ze weer even de ontsluiting te gaan meten, dit zit nu op 9 cm! Ook komen de persweeen, dit probeer ik tegen te houden maar dat lukt niet. Nog even volhouden roept iedereen. Jaja dacht ik..makkelijker gezegd dan gedaan! om 21.45 zit ik op 10 cm ontsluiting en mag ik beginnen met persen..Yes dacht ik! Maar na 2 persweeen stopte het.. mijn lichaam dacht doe het maar zelf..ik stop ermee! Na een tijdje besluiten ze me aan de weeenopwekkers te zetten. Ik begin moe te raken en ook de kleine vind het zo niet fijn meer. Ik krijg infuus met daarin de weeenopwekkers. Langzaam beginnen de persweeen terug te komen. Ik pers met al mijn kracht, maar de kleine kan de laatste draai niet maken. Dus moet ik op mn handen en knieeen zitten, op mn linkerzij, rechterzij..alles wordt geprobeerd. Weer wordt er gezegd..nog even volhouden je bent er bijna! Inmiddels is het 22.30 en zijn we nog geen steek verder. Weer wring ik me in allerlei bochten en komt er iets schot in de zaak maar het gaat niet snel. Om 23.15 wordt er duidelijk dat ook de kleine moe raakt en we niet heel lang meer moeten wachten nu want de hartslag begint ietsje te dalen van de kleine. Inmiddels is het hoofdje te zien maar komt echt verder. Er wordt voor de 3e keer gezegd dat ik nog heel even vol moet houden, ik reageer wat feller dat ik dat niet meer geloof dat roepen ze al een paar uur! Iedereen begint te lachen. Dan wordt er besloten om een knip te gaan zetten en vanaf dat moment ging het snel. Er volgen nog 2 persweeen en daar was hij dan eindelijk! Om 23.52 wordt onze prachtige zoon Kaj geboren. Hij woog 2764 gram en was 49 cm!

Hij heeft wat moeite met zijn longetjes te vullen met lucht omdat hij wat vermoeid is van de bevalling. Hij wordt daarom nadat hij even bij mij heeft gelegen, meegenomen door de kinderarts en krijgt ondersteuning met ademen. Mijn zus gaat als trotse tante mee en mijn partner blijft bij mij. Ook krijgt hij een sonde omdat hij wat licht in gewicht is en niet mag afvallen.

Ik wordt ondertussen gehecht, gedoucht en mijn partner en ik eten beschuit met muisjes! Om 01.00 bellen we de opa's en oma's. Daarna worden we naar onze zoon gebracht op de kinderafdeling, wat een prachtig kindje!!! We zijn helemaal verliefd.Na een half uurtje gaan wij terug naar de kraamafdeling en blijft onze zoon op de kinderafdeling. Dit was niet leuk om hem zo moederziel achter te laten, maar we mogen ten alle tijden komen. Die nacht slapen we weinig, logisch natuurlijk! Om 06.00 gaan we weer naar Kaj toe. Kaj heeft het heel goed gedaan vanacht en hebben ze de ademondersteuning na 4 uurtjes al afgekoppeld! De sonde is nog 1 dag langer in gebleven en is de dag erop 28 mei verwijderd. De sonde werd overigens alleen gebruikt als Kaj te moe was om te drinken. Hij had echt even nodig om bij te komen van de bevalling en doordat hij de laatste draai niet makkelijk kon maken heeft het hem allemaal te veel energie gekost. De dag dat de sonde eruit was kwam Kaj bij ons op de kraamafdeling, wat was dit fijn! Eindelijk konden we zelf voor hem zorgen! Het leuke was dat mijn zus toevallig nachtdiensten had in de tijd dat wij er waren, dus zij nam de zorg van ons opzich, dit was wel fijn! Op 29 mei ( de uitgerekende datum) mochten we naar huis..eindelijk! Ondanks dat we zeer goed verzorgd zijn in het ziekenhuis en mijn partner al die tijd bij ons mocht zijn en slapen, is er toch niets fijner dan lekker thuis zijn!