Veertig weken in verwachting, de volle negen maanden, wel 280 dagen - iets wat mama nooit gedacht en verwacht had, maar wat een prachtig cadeau.
Het zit er nu echt bijna op, onze reis samen. Een reis vol liefde en onwetenheid, wordt straks een reis voor het leven. Binnenkort mag mama jou eindelijk in haar armen sluiten, je bewonderen van top tot teen en nog meer van je houden dan mama nu al doet.
Ik probeer nog zolang mogelijk van onze laatste dagen samen te genieten, want straks moet mama je delen en kan ik niet meer genieten van jouw leven binnen in mijn buik.
Wat zal dat raar zijn, zeg.. een lege buik. Geen getrappel meer als ik 's avonds in bed stap, geen hik meer als ik te druk ben geweest. Mama weet nu al dat ze het heel erg zal missen, maar ik krijg JOU ervoor terug - en dat overtreft alles.
Mama kan niet wachten om haar leven met jou te delen. Om voor je te zorgen, en van je te houden. Om je stralende ogen elke dag weer te mogen ontmoeten en je warme handjes om mijn nek te voelen. Dankjewel voor wie je bent, mijn mooie dochter. En dankjewel voor wie je van mij maakt: jouw mama. Mijn liefde voor jou is eindeloos.
Echte tekenen dat je eruit wilt laat je nog niet echt zien, maar mama heeft sinds deze week wel opeens veel harde buiken. Ik zal geduldig moeten afwachten, want meer kan mama niet doen.
Mama houdt van je, tot de maan en terug.
reacties (0)