En ik krijg een..

Eindelijk. De 20 weken echo waar mama zo naar uit heeft gekeken. Ik was zo nerveus of alles goed zou zijn, en of je helemaal in orde was! Gelukkig ging oma mee en dat was wel heel erg fijn. Mama mocht plaatsnemen op de tafel, de gebruikelijke grote klodder gel werd op mijn buik gesmeerd en eindelijk verscheen je daar weer op het scherm. De tranen liepen gelijk bij mama over haar wangen. Je bent zo mooi! De echoscopiste was heel aardig en ze startte het onderzoek. Ik kreeg alles te zien: je mooie ruggetje, je hoofdje, je hersentjes, je hartje, je mondje, je oogjes, je handjes en voetjes, je beentjes, de navelstreng, je buikje, je armpjes, je botjes, je billetjes en je blaas. En toen kwam het verlossende woord waar mama zo op had gewacht: JE BENT HELEMAAL GEZOND! Je lag prachtig qua groei (20 cm) en qua gewicht (280 gram). Alles zag er heel mooi en gezond uit en je was heel erg actief in mama's buik. Terwijl de echoscopiste het onderzoek deed voelde mama je regelmatig schoppen, en dat was zo bijzonder. Ook was je soms wat eigenwijs, dan verstopte je je gezichtje onder je handjes en kon de echoscopiste niet je lipjes zien. Of je drukte je heel hard tegen mama's buik, waardoor ze niet kon zien of je huidje van je rug helemaal dicht was. Na wat geduld konden we eindelijk alles zien, en het was gelukkig allemaal goed! Je lag met je billetjes naar beneden, in een soort kleermakerszit. En even later deed je een poging tot een borstcrawl. Je bent echt een schatje! Dat heb je van papa, want die houdt heel veel van zwemmen. Nadat we alles bekeken hadden en mama zeker wist dat je in orde was, gingen we tussen je beentjes kijken. Oh wat was dat spannend! De echoscopiste hoefde niet eens te zoeken, want daar zagen we het al.. Je wordt, of eigenlijk bent, een prachtig.. MEISJE! Mijn mooie poppetje, mama houdt enorm veel van je!