Dat is lang geleden

Wow dat is lang geleden.. op 4 dagen na een jaar na mijn laatste blog.

Inmiddils is ons zoontje 1 jaar geworden. En hij doet het goed. Is een echte honger wolf en goed driftig op zn tijd.

Helaas is het na die tijd niet goed gegaan. 2018/2019 is ons ramp jaar. Na de vreselijke bevalling, leek het herstel goed te gaan. Na 5 weken begon mijn wond te irriteren en inneens tijden een onderzoek bij de dokter klapte hij 5 cm open... ik bleek allergisch te zijn voor het hechtdraad. Hierdoor kon ik ook niet starten met de bekken therapie.. nog langer wachten..

In oktober eindelijk geheeld en konden we starten. Ik heb liggen huilen op die pijnbank.. ze zei oei ik heb zelden zulke slechte bekken gezien.

In november werd ons zoontje opgenomen in quarantaine met een longontsteking. Het is een paar dagen echt heel slecht gegaan temp kwam niet onder de 39.5.
Na zijn infuusje ging het snel beter..

Mijn pijn bleef ondertussen en ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. De therapeute wist niet meer wat ze met me aanmoest. Want telkens als ik daar was, was het janken van de pijn.

Na een aantal onderzoeken bleek ik een onsteking te hebben in mijn heup. Een aa tal keer gekraakt verspereid over een paar weken om mijn bekken in fatsoen te zetten. En als laatste een injectie in de ontsteking. Man die deed zeer maar wel voor heeeeeel veeeep procenten verbetering.

In de tussentijd waren mijn bloedingen hevig.. 8 dagen lang bloeden alsof ik net bevallen was. Bloed af laten nemen en ik had geen foliumzuur meer, een allergische reactie in mn bloed.. bloedarmoede..en al 8 jaar te veel leucocyten...

Na een paar bezoekjes aan de gynaecoloog was de conclusie, de baarmoeder lag volledig om zijn as gedraaid, baarmoederslijmvlies zoveel als de breedte van mijn baarmoeder vandaar de bloedingen.. en nog een aantal zaken..

Er ia zeer veel besproken, maar.de doorslag was gemaakt mijn baarmoeder moest eruit..

Ik heb gehuild gehuild en nog eens gehuild.. maar mijn kwaliteit van leven zou stijgen..

In mei was het zover... de operatie duurde 3uur. Ik bleek zware endometriose te hebben met perforatie gaatjes in mijn baarmoeder... heel mijn blaas zat verkleefd en die hebben ze kleiner moeten maken. Ik heb nu een kinderblaas. Er is mee te leven.. maar was wennen.

Ik heb veel pijn gehad na de operatie mede dankzij dat ze zo hebben moeten trekken.

De operatie was in mei en voor het eerst in 20 maanden heb ik mijn 1e werkweek er weer op zitten.

Ik voel me stukken beter , niet meer zo slap en heb echt het gevoel dat ik leef!
Vorige week de uitslag van mijn bloed gehad.. en voor het eerst in 8 jaar was mijn bloed helmaal in orde.

Geestelijk is het nog wel een dingetje.. of je nou wil of niet , je hersens spelen een gek spelletje met je als je orgaan eruit gehaald is..

Al met al komen we er wel, maar dat ik er klaar mee ben dat staat wel als een paal boven water!

Goed weekend xxx