Als alles goed was gegaan zou ik morgen 11 weken zwanger zijn van een klein wondertje. Ik zou dan 15-4-2015 uitgerekend zijn.
Helaas heeft het niet zo mogen zijn en heb ik na weken nog steeds het geen plekje kunnen geven. Ik weet dat het zo is maar kan het soms gewoon niet bevatten. Waarom moest het nou zo lopen? Waarom? Waarom? Waarom?
Het is een soort leegte en gemis die ik niet kan omschrijven en als ik probeer uit te leggen hoe ik me voel komt er niet veel uit dan: vreselijk! Terwijl er van alles door me heen gaat.
15 april zal vanaf dat moment altijd een beladen dag zijn. Ook al zal de pijn met de tijd slijten ik zal het nooit vergeten.
Gelukkig heb ik mijn lieve kleine meid waar ik heel erg van geniet en veel vreigde uit haal. Maar wat zou ik toch blij zijn als ik eindelijk kan vertellen dat ze grote zus wordt.
Liefs
reacties (0)