We gaan er (weer) voor!

Hoi lieve meiden,

het is alweer veel te lang geleden dat ik wat geschreven heb. Ik kijk regelmatig, maar het schiet er vaak toch in om zelf wat te typen. Ik wil ook altijd graag de tijd nemen om een blog te typen en niet zomaar even tussen neus en lippen door wat neer te zetten.

Hoe dan ook, hier gaat het allemaal z'n gangetje. Afgelopen week en deze week lekker vakantie, dus heb nu even de tijd om iets te schrijven. Met Mila gaat het ook allemaal weer goed. Ze heeft eind maart in het ziekenhuis gelegen i.v.m een virus op haar longen. Een aantal weken ervoor heeft ze een longontsteking gehad. Hiervoor had ze van de ha een kuurtje geregen en een week later moesten we weer terug komen voor controle. Tijdens de controle bleek er niks meer aan de hand te zijn tot 3 weken later ze weer heel erg verkouden en onwijs benauwd was. Zo erg dat haar buikje continu als een gek op een neer ging. We hebben de hap gebeld en mochten meteen langs komen. Daar bleek dat ze onwijs benauwd was en dat het maar goed was dat we meteen waren gekomen anders had ze op de IC gelegen. Ze moest ook meteen blijven want na 5 keer nevelen gingen haar zuurstofwaardes nog steeds niet omhoog. Uiteindelijk zijn we van dinsdag t/m zaterdag gebleven en daarna mocht ze naar huis. Ik mocht gelukkig bij haar blijven. Op zo'n moment wordt je ergste nachtmerrie werkelijkheid en ben je soort van verstijfd door alles wat er gebeurt. Het is niet te beschrijven wat er door je heen gaat als je je kind zo ziek en met zoveel toeters en bellen ziet liggen. Ik heb nog steeds als ik eraan terug denk, dat ik een knoop in m'n maag en een brok in m'n keel krijg. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en ik ben nog trotser op d'r dan dat ik al was. Ze moet nu nog steeds 2 keer per dag puffen en als het in juni nog steeds goed gaat, mogen we afbouwen naar 1 keer per dag en dan weer op controle. Laten we hopen dat het dan nog steeds goed gaat.

Over een paar weken is ze aleer 2,5 jaar. Niet te bevatten hoe snel de weken gaan. Ik had verwacht dat hoe ouder ze wordt, hoe minder snel de tijd zou gaan, maar niets is minder waar. Het is ook al een heel dametje en kletst echt de oren van je kop af. Alles was roze is, is mooi en qua kleding wil ze alleen maar rokjes/jurkjes aan. En dan nog het liefst in roze. Jullie begrijpen dat dat soms voor enorme conflicten zorgt ;) Als mevrouw iets in d'r kop heeft, dan moet het gebeuren haha. Maar dat is ook de leeftijd geloof ik want ik hoor het zoveel om me heen. Ach, het hoort erbij en stiekem moet ik er soms zelfs om lachen.

Maar dan, de titel van m'n blog :) Zoals sommigen van jullie weten staat ons huisje nu ruim een jaar te koop. We hebben altijd gezegd dat we willen wachten met een 2de omdat we in dit huis geen extra ruimte hebben. Maar soms gebeuren er dingen in je leven waardoor je anders tegen dingen aan gaat kijken. Zoals het voorval met Mila en een aantal andere zaken. Het komt erop neer dat we ons geluk niet willen laten bepalen door het wel/niet verkopen van het huis. We zijn verantwoordelijk voor ons eigen geluk en als dat betekent dat er in dit huis dus nog een kindje komt, dan is dat goed en vinden we daar wel een oplossing voor. We hebben dus na veel met elkaar gepraat te hebben besloten dat we over een paar maandjes weer willen proberen om zwanger te worden. Ons geluk hangt niet af van de groote van het huis of andere materiele dingen. We zijn zo gelukkig en blij met Mila dat we dat geluk uit willen breiden met een broertje of zusje. We gaan het wel rustig aan doen en we wachten het weer af. Moet wel zeggen dat ik het nu nog spannender vind dan de eerste keer. Hopelijk is het ons in ieder geval nog een keer allemaal gegund.

Liefs