Het peuter puberen is begonnen....

Hoi lieve meiden,

alweer even tijd voor een blogje :) Vandaag is mijn meisje alweer 16 maandjes. Ik heb het gevoel dat ik het iedere dag aan het roepen ben, maar de tijd vliegt voorbij. Voordat we het weten is er weer een maand voorbij en kunnen we weer een maandje toevoegen aan het leventje van ons meisje. Ik geniet echt enorm van haar en vind het met de dag leuker worden. Het is zo'n gezellig en vrolijk kindje en overal voor in. Het maakt haar niet uit wat we gaan doen, ze reageert overal erg enthousiast op. En dat maakt dus ieder uitje een feestje. Zodra je tegen d'r zegt om haar schoentjes en jas te pakken, beginnen die oogjes al te stralen. Lekker erop uit met mama. Of het nou boodschappen doens is, of even naar het park lopen. Alles is gewoon leuk. Heerlijk om te zien hoe ze van de meest simpele dingen in het leven zo kan genieten. Niks dure uitjes, maar gewoon even naar de supermarkt is al leuk zat. Straks komt er vanzelf een periode dat een uitje naar de supermarkt echt niet genoeg is ;)

Hoe lief en vorlijk ze altijd is, zo kan dat ineens allemaal omslaan en wordt het een enorme dramaqueen. Echt ongelooflijk! Ze heeft momenten dat ze zich echt keurig gedraagd en mij buiten netjes een handje geeft als ze loopt. Of als ik haar even streng toespreek dat ze daarna weer goed luistert. Vind ik al erg knap als je net 16 maanden bent en al heel veel begrijpt van wat mama wel/niet wil. En nou weet ik dat dat er allemaal bijhoort, maar sinds een paar dagen is het peuter puberen echt wel begonnen hier in huis. Jeetjemineetje zeg! Wat kan zo'n klein mensje drammen en mopperen! Je hoeft d'r echt niks te weigeren, af te pakken of ertegenin te gaan, want dan is het hek van de dam en wordt er een enorm toneelstukje 'ik ben zielig' opgevoerd. En als klap op de vuurrpijl krijg je er een klap achteraan ook. Dat alles gaat gepaard met een hoop gegil en gekrijs. Gisteren pakte is even het Oei ik groei boek erbij om te kijken waar ze nou ongeveer zit qua ontwikkeling. Dit boek is Mila echt op het lijf geschreven dus vaak stelt het me dan wel gerust als ik lees dat het 'normaal' is dat ze zo doen. Stom is dat eigenlijk he, je weet heus wel dat er niks aan de hand is en dat het er allemaal bijhoort, maar als ik het weer lees stelt het met toch iets van gerust. Nou ja, ik zat dus te lezen en kwam dit stukje tegen: " Bij deze sprong rapporteren alle ouders dat ze ruzie hebben met hun puberende peuter. Pubers hebben de naam dat ze het leven van hun ouders aardig belabberd kunnen maken. Maar peuters kunnen er ook wat van. Dat geeft je alvast een voorproefje van wat je later te wachten staat. Het hoort er allemaal bij." Zo dat is wel even duidelijk taal dacht ik zo. Ik krijg dus van Mila gewoon een voorproefje over hoe ze zich over een jaar of 10 gaat gedragen. Kunnen we ons mentaal alvast voorbereiden :)

Het is ook allemaal lastig voor zo'n kleintje.Als ik zie wat Mila qua ontwikkeling allemaal heeft doorgemaakt, dan snap ik het echt wel. Er gebeurt zoveel ín zo'n korte periode in hun leventje dat ze er helemaal van slag van zijn. Het maakt mij ook wel van slag moet ik eerlijk zeggen. Ik weet soms ook even niet wat ik ermee aanmoet. Soms vind ik het zielig, dan irriteert het me weer, dan denk ik weer laat maar, dan zit ik er weer teveel bovenop. Pffff, het is ook allemaal wat. Ik hou me gewoon vast aan het feit dat het straks allemaal weer over is en geniet gewoon heel veel van mijn lieve, vrolijk en mooie dramaqueen :)

Fijne dag nog meiden!

Liefs, XxX