Een jaar geleden....

.....deed ik op woensdag 16 maart 2011 een zwangerschapstest. Eigenlijk vol overtuiging dat ik zwanger was, maar er kwam maar geen streepje tevoorschijn. Wat was ik teleurgesteld zeg. Elke cel in mijn lijf vertelde me dat ik WEL zwanger was, maar de test zei toch echt wat anders. Wat was ik daar verdrietig om zeg. Heeft mijn lijf me dan zo voor de gek gehouden. Toch bleef het aan me knagen en op donderdag 17 maart om 04.30 uur weer een test gedaan en op deze test verscheen wel een 2de streepje. Zou het dan toch echt zo zijn? Ben ik echt zwanger? Nu ik dit zo typ beleef ik alles helemaal opnieuw. Weer naar bed gegaan en om 06.00 uur opgestaan om naar mijn werk te gaan. Die dag kon ik natuurlijk nergens anders aan denken, dus uit mijn werk weer een test gedaan.....en ja hoor. Hartstikke positief!!!! Mijn gevoel klopte dus wel en mijn lijf hield me helemaal niet voor de gek. IK BEN ZWANGER!!! Eindelijk, hier heb ik zo lang naar uitgekeken en zo naar verlangd en eindelijk is het zover. Wat waren we blij en gelukkig. Ik kon het wel van de daken schreeuwen. Dit is iets wat me de rest van mijn leven bij zal blijven en waar ik altijd met een grote glimlach en vol geluk naar terug zal denken.

En nu is het alweer 19 maart 2012 en ligt onze mooie meid boven te slapen. Wat was het afgelopen jaar een prachtig jaar voor ons. Ik heb onwijs mogen genieten van mijn zwangerschap en uiteindelijk met 39 weken en 5 dagen ons meisje op de wereld mogen zetten. En wat zijn we gelukkig met haar. Zoals jullie waarschijnlijk wel zullen begrijpen kan ik dat niet in woorden uitleggen. Het is een gevoel van binnen die je diep in je hart raakt. Ons meisje is alweer bijna 4 maanden en wat zijn die 4 maanden voorbij gevlogen. Van een klein hulpeloos baby'tje naar een klein mensje met al een heel eigen karaktertje. Zo geweldig hoe ze met de dag steeds meer en meer leert en groter wordt. Ze blijft om zich heen kijken en alles in zich opnemen. Ineens is ze zich bewust van de wereld om haar heen en inspecteert ieder voorwerp/persoon dat voorbij komt. En wij mogen dat allemaal met haar meemaken. Helemaal geweldig! Zo cliche, maar ik zou me een leven zonder haar nooit meer voor kunnen stellen. Zij is een groot deel van ons leven geworden en dat zal ze ook altijd blijven.

Zo hobbelen we verder in ons Mila wereldje. Want onze wereld draait wel om haar. Tuurlijk maken we ook tijd voor elkaar vrij, maar onze wereld is zij en we zouden het absoluut niet anders willen. Ik kijk nu alweer uit naar de volgende dagen,weken, maanden, jaren en ga zo maar door. Want zoals ik het nu ervaar wordt het alleen maar mooier en beter!

Fijne dag nog meiden!!!

Liefs, van een hele gelukkige en trotse mama :)