Waar blijft de tijd????

Hoi meiden,

aangezien onze kleine meid alweer 2 weken is vond ik het wel tijd voor een updatje. Het hele bevallingsverhaal houden jullie nog van  me tegoed, maar dit wilde ik toch even met jullie delen. Zoals de titel van m'n blogt al zegt: waar blijft de tijd? En zo voelt het ook echt. Het is alweer 2 weken geleden dat ik ben bevallen, maar het voelt nog alsof het gisteren allemaal is gebeurd. De tijd vliegt echt en ik probeer van ieder moment optimaal te genieten ook al is de zorg voor zo'n kleintje best zwaar. Je bent 9 maanden zwanger en hebt dus 9 maanden de tijd om aan het idee te wennen, maar de tijd om aan het mama zijn te wennen die krijg je niet. Zo'n klein hummeltje wordt geboren en is in alles meteen afhankelijk van jou. Je wordt als het ware zonder zwemdiploma het diepe ingegooid en zie je maar te redden. Je spartelt in het rond zonder te weten wat je eigenlijk aan het doen bent. Je doet maar wat in de hoop dat je je hoofd boven water kunt houden.

 Nou moet ik wel zeggen dat die eerste week met de kraamhulp wel heerlijk was. Ik had best een goede kraamhulp die veel deed dus ik hoefde me alleen maar met Mila bezig te houden. En alle onzekerheden kon ik ook altijd met haar bespreken wat me wel weer even oppepte. Maar die week is zooo snel voorbijgegaan. Iedereen had me al gewaarschuwd om in de kraamweek zo veel mogelijk uit handen te geven zolang het nog kan en je alleen met je kindje bezig te houden. En meiden, het is echt zo. Geef in die week echt alles uit handen en hou je alleen lekker bezig met je kleintje, want zodra de kraamhulp weg is komt alles weer op jou aan. Ik heb er zelf nu wel spijt van dat ik me zoveel met andere onbelangrijke dingen bezig heb gehouden. En dan bedoel ik vooral de visite. Pfff, wat was ik die op een gegeven moment zat zeg. Ik snap echt wel dat iedereen nieuwsgierig is hor, maar geef mensen in ieder geval een week de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen. We hadden op een gegeven moment zelfs mensen voor de deur staan die niet eens hadden gebeld. Je bent die week al zo'n emotionele wrak en dan staan er nog mensen naast je bed met hun goedbedoelde adviezen. Gek werd ik ervan! Dat is dan ook iets wat ik de volgende keer zeker anders zou doen.

Voor de rest gaat het beetje bij beetje steeds beter. Het zijn hele kleine stapjes die je neemt, maar wel stapjes in de goede richting (hoop ik). Ik heb nog steeds dagen dat ik me enorm rot en onzeker voel en dat ik aan alles wat ik doe twijfel. Ik kan dan ook om niks huilen. En weer andere dagen voel ik me super sterk en heb ik het idee dat ik de hele wereld aankan. Bijna alles wat ik doe met betrekking tot Mila overweeg ik wel 10 keer. Zo heeft ze de laatste 2 dagen dat ze overdag best veel wakker is en niet in haar bedje wil slapen. Dat kan me zooo onzeker maken. Als ze begint te huilen raak ik helemaal de weg kwijt voor m'n gevoel. Zal ik haar wel of niet oppakken? Maar als ik haar oppak, verwen ik haar dan niet te veel? Misschien wil ze dan helemaal niet meer in haar eigen bedje slapen enz. Terwijl iedereen roept dat je je gevoel moet volgen, vind ik dat nog wel moeilijk. Ik wil namelijk het beste voor haar, maar wat is nou het beste? Hoe weet je nou wat het beste is voor zo'n kleintje? Ze kan het me namelijk moeilijk zeggen. Het enige wat ze kan is met huilen vertellen wat ze wil. En zo gaat er weer een dag voorbij vol met vragen, twijfels en emoties. Beetje bij beetje leren we haar wel kennen, maar het blijft pittig. Ik geniet echt volop van haar en zou nu al niet eens meer weten hoe het is zonder haar in ons leven. Maar je bent voor je gevoel echt niet gelijk mama. Dat moet groeien en je moet de tijd nemen om zo'n kleintje te leren kennen. We zijn nu dan ook volop bezig met haar voedingsschema. Ze heeft natuurlijk totaal geen ritme en kan soms midden in de nacht klaarwakker om zich heen liggen kijken terwijl jij kapot bent en wilt gaan slapen. Maar zo werkt het niet natuurlijk. Zij is nog maar net op de wereld en moet ALLES nog leren.

Nou meiden, ik kan nog wel uren typen over de afgelopen 2 weken, maar de kleine meid is wakker en wil graag de fles.

Fijne dag nog en tot de volgende blog!

Liefs, XXX