Miskraam verwerken
Tjah, hoe zal ik beginnen. Ik zal eerst even alle dames bedanken voor hun lieve berichtjes en steun. Ik weet ook dat ik niet de enige ben op de wereld die een miskraam heeft gehad. Maar goed, dit keer was het wel echt heel erg zwaar. De dag dat ik een goede echo had heb werd beeindigd met een miskraam. De verloskunde was ook helemaal in shock, want het gebeurde zelden dat bij dezelfde dag van een goede echo alsnog een miskraam kwam. Ik merkte dat ik niet veel huilde, maar in een avond opeens barste ik in tranen en begon hyperventileren. Ik kon geen adem halen en mijn man probeerde mij tot rust te brengen. Dat was wel heftig, volgens mij kwam alle emoties op dat moment van binnen naar buiten.. Vanaf dat moment lijkt het beter met me te gaan.
Gisteren had ik een controle bij de verloskunde. Alles leek schoon in mijn baarmoeder. De verloskunde zei dat mijn lichaam het goed had opgeruimd. Tjah, moest daar nou trots op zijn? Dat bedoelde zij natuurlijk niet, maar het kwam zo hard over. Ze zei dat waarschijnlijk er iets mis was met de baby en dat mijn lichaam dat herkende en afgestoten heeft. Zo plotseling allemaal.. Waarom dan zo laat en niet gelijk bij 4 weken? Ja, dat wisten we niet.. Ze zei dat ik over 2 weken een eisprong kon krijgen en dat als ik er nog niet aan toe was dat ik me moest beschermen. Zo snel weer een eisprong? Bij mijn vorige zwangerschap werd ik inderdaad na een maand weer ongesteld. Wat doe je dan? Er voor gaan weer? Of even tot rust komen? Volgens de verloskunde was het lichamelijk geen probleem. De eerste dagen na de miskraam zei ik dat ik dit niet nog een keer kon meemaken. Maar de wens is zo groot.. Vandaag zei ik tegen mijn man dat ik weer zwanger wilde worden. Oke, ik zou er niet te veel over nadenken, als het komt komt het.. Maar aan de ene kant denk ik, wat nou als het weer gebeurd? De verloskunde zei dat het echt niet aan mij lag.. Dat ik al 2 gezonde zwangerschappen heb gehad, en dat drie keer schreepsrecht is.. Nou ik weet het niet meer. Maar ik heb denk ik wel weer kracht en moed heb om weer voor een derde te gaan.. Mijn man is er ook kapot van. In ieder geval zal ik zeker niet bij een eventuele derde zwangerschap genieten. Het zal heel zwaar zijn en ik zal me erop moeten voorbereiden op elk moment dat het mis kan gaan. Als ik er zo voor ga, dan zou de klap ook minder hard zijn denk ik. En ja, ik heb de laatste maanden ook veel stress op mijn werk gehad. Dat stukje ga ik binnenkort ook afsluiten. Ik ga een periode in van rust, veel tijd voor mijn kinderen en mijn man en natuurlijk voor mezelf.
En we zien wel wanneer wij weer een derde mag verwelkomen. Toch heb ik hoop dat ik ooit weer moeder ga worden..
En dames die zwanger zijn, nog in het begin van de zwangerschap. Ik hoop zo erg dat jullie de zwangerschap zullen voldragen. Ik gun dit niemand, geen elke moeder.. Geniet van jullie zwangerschap.
reacties (0)