Gisteren een echo gehad bij de vk (tevens m'n schoonzusje) en zij ontdekte een verdikte nekplooi.
We zouden geen nekplooimeting laten doen maar dit viel zo hard op (m'n man zag het nog voor de vk het zei) dat ze toch is gaan meten.
Waar de dikte maximaal 3,5 mm mag zijn (maar vaker zelfs onder de 2 mm is) lagen de metingen bij ons tussen de 4,9 en 5,7 mm. Fors dikker dus.
Pff, dan stort de wereld wel even in en word je hardhandig van je roze wolk afgetrapt waar we eindelijk voorzichtig opgekropen waren.
Komende dinsdag krijgen we een GUO in het ziekenhuis, bij een arts gespecialiseerd in hoog-risico zwangerschappen (dat we meteen daar terecht komen en niet bije en gyn staat me niet echt aan).
Gisteravond heb ik nog lang gebeld met mijn schoonzusje. Zij acht de kans dat de nekplooi dinsdag ineens wil binnen de norm valt heel klein en zegt dat de kans heel reeel is dat er iets met ons kindje aan de hand is.
Ik probeer me geen rampscenario's in het hoofd te halen maar het is o zo moeilijk om niet te piekeren. Heb heel de dag huilbuien, voor m'n dochter houd ik me groot maar zodra ik even alleen ben barst het weer los.
De tijd lijkt te kruipen naar dinsdag. Gelukkig zijn we wel al om 11 uur aan de beurt en niet pas einde van de middag ofzo.
Duimen jullie mee voor een zo gunstig mogelijke uitslag?
reacties (0)