Guus

Maandag 10 augustus heb ik het ziekenhuis gebeld, omdat ik erg veel last had van hoofdpijn en misselijkheid.
Ik moest s'middags even langs komen voor controle, samen met m'n moeder die kant op. Na bloed en urine te hebben gegeven, aan de ctg, gelukkig met de kleine gaat alles goed. Gesprek met gyneacoloog bloeddruk was toch wel zo danig dat hij me wilde op laten nemen, en kijken of het met rust wilde zaken, of niet dat zouden ze gaan kijken of ze het gaan opwekken.

Dus ja hoor daar lagen we weer, dinsdags een gesprek dat ze besloten hadden om te donderdag te gaan inleiden, oke als het moet dan moet het, alles voor de kleine natuurlijk.

Woensdagochtend komt de verpleegkundige naar me toe, met de vraag of ik het wist dat ze me vandaag al gingen inleiden,.... uh nee, maar ja dan hoef ik er ook niet meer wakker van te liggen toch? Snel Serge op z'n werk gebeld (was daar net binnen) dat ie weer terug kon komen. Oke we gingen beginnen.

Om ontsluiting te krijgen krijg je pillen vaginaal toe gediend, drie op een dag, om de 4 uur. Dit doen ze dan totdat je minimaal 2 cm ontsluiting hebt, dan kunnen ze de vliezen breken en weeenopwekkers toe dienen.Prima we gaan er voor.

Helaas geen ontsluiting, we gaan donderdag verder, weer 3 pillen om de 4 uur, mocht het weer niet werken, moet je een "rustdag" nemen. Je raad het natuurlijk al, weer niet gelukt, zaterdag dus weer verder.

Zaterdag meteen gevraagt, wat als het weer niet gaat lukken? Dan gaan we zondag toch de vliezen breken en weeenopwekker toe dienen. Oke weer iets om naar toe te leven, want jullie begrijpen het al, zaterdag 1 1/2cm ontsluiting, dus niet genoeg om door te gaan, zondag om 07.45 uur gaan we beginnen.

Zondag begonnen met 3 cm ontsluiting dus goed nieuws, vliezen gebroken en de weeenopwekkers toe gediend, nu maar afwachten, en wachten en wachten, de "weeen" begonnen wel, maar ontsluiting ho maar, toen daalde echt heel opeens de hartslag van de kleine, we schrokken ons rot, weeenopwekkers gestopt, kleine weer oke, langzaam weer begonnen met de weeenopwekkers, ik was vrij moe dus ik viel in slaap. Totdat Serge me wakker maakte dat de kleine z'n hartslag weer wegviel, alles weer stoppen en even bijkomen. Poeh wat een schrik telkens, oke Ser even helpen ik moet even van het bed of om te plassen, en ja hoor alleen van het bad afstappen zakte de kleine z'n hartslag weer pijlsnel.

Er wordt besloten om een keizersnee te doen met een ruggeprik, oke we hadden ons al daarop voorbereid dus kom maar op!

Naar de OK gebracht, ruggeprik lukte de eerste keer niet, want hij zat natuurlijk in mijn verbrijzelde wervel (ik zei het nog!) Dus nogmaals prikken.

Oke we gaan beginnen, voel je dit?, JA, voel je dit? JA, Voel je dit? JA, zegt de anestatist, hij knijpt ook wel heel hard..... Duh een scapel doet dan geen pijn?

Ze gingen dus beginnen met snijden, Serge werd geroepen en toen ging het mis, ik voelde dus dat ze aan het snijden waren, er werd meteen besloten dat ik onder algehele narcose moest Ser moest meteen weg en ik werd onder zeil gebracht. Na ongeveer 1 uur werd ik dus wakker als moeder van Guus.

Het eerste wat ik mij herinner is dat Ser met Guus binnen komt en ik krijg de eerste blik op mijn zoon, Wat is ie mooi!

Gelukkig is met Guus alles prima in orde dus, we kunnen samen naar de zaal gebracht worden, waarna de trotse opa's,oma's, ooms en tantes langs komen.

Na 2 dagen mochten Guus en ik eindelijk naar huis, nu gaan we heerlijk genieten!!