Vanmorgen braaf m'n temperatuur ingevoerd op Babybutes en wat zag ik? 5 ballonnen.
Vandaag dus 500 dagen lid en ronde 23 start vandaag of morgen. Dat is niet hoe ik het 2 jaar geleden gedacht had.
Eerst een woning, dan ons diploma, dan een baan, dan een vast contract, etc. etc. Altijd was er wel iets waardoor wij onze wens hebben uitgesteld, omdat wij de beste basis wilde bieden die wij maar konden bieden. Voor een perfectionist en een control freak vind ik het ook logisch om zo'n compleet plan te hebben, maar dat heeft het alleen maar nog frustrerender gemaakt nu we al bijna 2 jaar wachten op die wens. Vandaar dat ik nu ook redelijk vaak het motto Carpe Diem vasthoud, zodat ik het enigzins in perspectief kan houden en het makkelijker maakt om te accepteren wanneer iets niet gaat zoals ik had gedacht/gehoopt.
Wat voor mij ook heeft geholpen om het vanuit een ander perspectief te bekijken, is de werkweek met m'n leerlingen in Bosnië. Ook al werken wij hard voor alles wat wij willen, tóch zijn wij rijk! Niet alleen wat geld en materialisme betreft, maar ook qua voorzieningen, mogelijkheden en keuzes.
Als ik mijn leven vergelijk met een willekeurige Bosniër, dan heb ik het heel goed als ik denk aan m'n werk, salaris, huis (en appartement wat na 2,5 jaar nog steeds niet verkocht is.... Maar dat negeren we dus verder even), vrienden, familie en vrijheid.
Desalniettemin zit ik natuurlijk wel af en toe in een dipje, want waarom is het na bijna 2 jaar nog niet gelukt? Hoe lang moeten wij nog wachten? Waarom zij wel en wij niet? Allemaal gekmakende vragen, want het antwoord zal pas blijken op het moment dat het zover is.
Ik geloof dat alles gebeurt zoals het moet gebeuren. Alles zal een reden hebben, ook al is die reden niet altijd even logisch of begrijpelijk op het moment zelf. Dan dus maar genieten zoveel als maar kan, hard blijven werken, doorzetten en kansen pakken.
Vanmorgen wel een testje gewaagd aangezien mijn temperatuur nog acceptabel was, de maandelijkse puist zich nog niet had laten zien en ik inmiddels op dag 30 van 31 zit. Helaas. Zodra ik ongesteld word mag ik contact opnemen met het AMC om dan eindelijk onze eerste IUI-behandeling te starten. Mijn man is compleet enthousiast, dus voor nu ga ik maar proberen om mee te liften op zijn enthousiasme. En verder natuurlijk: Carpe Diem!
reacties (0)