Onverwacht zwanger, wat nu?

Lieve allemaal.

Bedankt voor al jullie reacties.

Het nieuws is nu iets meer ingedaald. Ik kan nog niet helemaal zeggen dat ik super blij ben. Maar ik had dit ook totaal niet meer verwacht. Ik had vandaag bij het vegen wat roze bloed op het papier. En dit stemt me dan toch weer niet gerust. Zo zie je maar. Ik zit dus nog in twee strijd...

Ik geloof heel erg dat dit soort dingen gebeuren met een reden. Dus ik denk zeker niet te licht over het laten weghalen van een kindje. Ook met het idee dat er een hele hoop vrouwen zijn die dit geluk maand in en uit hopen mee te mogen maken.

Daarnaast hebben we niks te kort om het kindje groot te brengen. Daarom denk ik ook haast wel dat ik het op zijn beloop laat. Wat zo moet zijn, moet zo zijn. En wat zal ik ervan houden als het er is...

Mijn partner wist er gelijk van. Hij vind het wel leuk, maar is ook een beetje onzeker natuurlijk. Het is ook allemaal nieuw en ook bij hem moet het even indalen.

Ik hoop wel een beetje dat dat bloeden dan niet terug komt... ik ga er nu voor dus dan ga ik er ook voor. Maar hierover een v&a.

Nogmaals bedankt en ik hou jullie op de hoogte :-)

Bij de zwangerschappen van mijn beide kinderen waren de kindjes innig gewenst en toch had ik in de eerste weken na de positieve test ineens koudwatervrees en wilde ik al haast terugkrabbelen. Dat lees je hier trouwens wel vaker. Het schijnt erbij te horen in de eerste (bewuste) weken van je zwangerschap.

Uiteindelijk komt het allemaal goed... Je hebt nog 8 maanden om eraan te wennen en straks als de kleine er eenmaal is, dan vinden jullie vast je draai wel. Een kleintje hoeft trouwens - afhankelijk van hoe makkelijk jullie daar in zijn - niet meteen een eigen kamertje, die zou ook bij jullie op de kamer kunnen. Dan hoef jij je muziekkamer niet meteen op te geven.

Het heeft zo moeten zijn. Dat kindje zocht zen moeder. En ze heeftt jou gevonden. Wees trots op t mirakel. En praat er met je man over. Je kan het ook.zien.als.de kers op de taart. Het is ook normaal dat je feze gevoelens ervaard. Dat twijfelen, aan je relatie. Geeft mij de indruk, dat je er aan denkt. Dat is een teken dat het je bezig houdt. Wat kan wijzen op wel een stabiele relatie. Praten, komt goed. Suc6!

Het kan je nu enorm overdonderen. Laat het nieuws eerst even zakken, praat erover met je partner. Het is natuurlijk ook niet niks. Een groot leeftijdsverschil tussen kinderen hoor je vaker & er zijn vrouwen die nog meer kinderen bij nog meer verschillende partners hebben.

Der groeit nu een klein wondertje in jouw, laat het allemaal even zinken.

Hai. Bij mij is het leeftijd verschil ook best groot. Heb al 3 kids die dan ( als de kleine komt) 14 9 en 5 zullen zijn. Wilde zelf al eerder een 4e maar mijn partner wilde wachten. Ineens was hij om. Was door mijn leeftijd bang dat het mss wel niet meer zou lukken of lang zou duren, maar was meteen raak. Grotere kinderen heeft ook voordelen. Die zijn veel zelfstandiger en kunnen je ook weleens helpen met iets. Weet je partner het al?

Bespreek het met je partner als je dat nog niet gedaan hebt en laat het eerst allemaal even bezinken. Je hoeft niet meteen stel op sprong beslissingen te nemen.

Ach de ware? Het gaat erom dat je nu gelukkig bent dat hij lief is vd kids dat je het fijn vind om met zijn alle in 1 huis te wonen....en hoe vind hij het trouwens?

Powervrouw you can do this! Zorg goed voor jezelf en je beebje!

Je hoeft even helemaal niks te doen. Geef jezelf tijd om eraan te wennen. Het is jou gelukt toen je 18 was. Nu zal het veel gemakkelijker zijn! En wat zullen de kinderen blij zijn met een klein broertje of zusje!!! Ik scheel 13 jaar met mijn zusje en ik vond het fantastisch! We hebben een hele goede relatie en ik had haar niet willen missen!

Mijn ervaring is dat je door de hormonen vreselijk kan twijfelen aan alles...die hebben enorm veel invloed op je gevoel. En kunnen je zelfs angstig maken. Probeer die gevoelens even opzij te zetten en te kijken naar de realiteit. Er komt een wondertje bij in jullie gezin!!

Kan het ook zijn dat jouw laatste zwangerschap invloed heeft op je angst?