Een nieuw jaar

Het nieuwe jaar is begonnen. Ik ben heel blij dat 2013 voorbij is maar 2014 belooft ook niet veel goeds. Ik ben eind maart mijn baan kwijt, en mijn relatie is nog steeds niet zoals hij ooit was of moet zijn. De relatie zal ook nooit meer hetzelfde worden, daar kan ik erg verdrietig over worden. Ik wil ook weer gelukkig zijn, wakker worden zonder gezeur en zonder ruzies. Ik heb het allemaal verpest. En me man die voelt zich ook rot en niet begrepen. Alles ligt aan hem en ik denk dat alles aan mij ligt. En ons kind...die is de dupe van alles, omdat papa en mama alleen maar ruzie maken en aan zichzelf denken word hij opstandig en luistert slecht.

En hij is zo lief. Hij heeft nergens om gevraagd en ik voel dat ik soms echt faal... Ik weet soms niet meer wat ik moet doen.

Dan daarbij voel ik me ontzettend eenzaam, geen vriendinnen in de buurt, die ik ooit wel had. Geen vriendin die ik ff kan bellen om mijn verhaal te doen. Geen vriendin die ff bij mij op visite komt. Geen vriendin waarmee ik lekker kan praten over mijn lieve zoon of gewoon over de normale dingen. En de zogenaamde 'vriendinnen' die ik wel heb (het zijn er maar 2) die komt nooit uit haar eigen, belt nooit uit haar eigen, ik heb daar geen zin meer in. Alles moet van 1 kant komen, ik ben daar te goed voor. De andere vriendin zegt altijd ja ik kom langs, ik kom langs. Nou die dag moet nog steeds komen. 

Dan wenst iedereen je een gelukkig nieuwjaar, pffff. Soms denk ik er is niks om gelukkig over te zijn. Meteen als ik dat dan denk, denk ik ook bij mezelf, en je zoon dan?? Ja voor hem leef ik, voor hem doe ik alles. Voor hem ga ik ook gewoon door. 

Niemand ziet hoe erg het is met mij. Ik ga ook maar gewoon door want wat moet je anders. Niemand weet echt hoe ik me voel, echt niemand. Niemand doet er moeite voor, jammer dat het zo gaat.

Dan twijfel ik nog steeds of ik nog een 2e kindje wil. Me man is soms zo gefrustreerd dat ik mezelf afvraag of ik een kind het aan moet doen 2 van die ruziende ouders, 2 ouders die misschien wel helemaal niet meer gelukkig zijn maar het toch proberen omdat we niets zomaar weg willen gooien. Dat doe je niet als je in een relatie zit van 13 jaar...we zijn al een jaar aan het strubbelen om wat er kapot is gegaan te maken. Hoe lang moet dat nog??? Who knows...

Al met al voel ik me vandaag zwaar klote...ooit komt het goed, ik kan niet wachten tot die ene dag.....