Lang leve de osteopaat

De tijd vliegt! Vandaag is dame 14 maanden en kleine man 7 weken.
Het gaat goed hier! Dame heeft vorige week haar 14 maanden prik gekregen nadat ze de vorige keer ineens op de prikjes-dag ziek werd en hoge koorts had. Nu kreeg ze er één in de arm en één in de been. Volgens de dame van het CB venijnige prikken vooral die in de arm.. oef dat wordt nog wat, en ze was juist zo vrolijk die dag. Ik nam haar op schoot en hield haar vast en daar kwam de arm prik.. het arme kind dook in elkaar op mijn schoot maar gaf geen kik. En toen de beenprik ja dat was teveel van het goede: brullen! Wonderbaarlijk kon ik haar met 10 seconden troosten en afleiden en... ze is niet meer ziek geweest oid. Terwijl de laatste keren was ze er niet lekker van geweest. Wat een bikkel!

En dan onze kleine knul, die heeft ons wel even bezig gehouden... Vanaf dat hij 4 weken oud was kreeg meneer steeds erger last van zijn buikje; darmkrampjes. En niet zo'n beetje ook, hij werd hysterisch, ontroostbaar en dat meerdere keren op een dag en hij kon ook zolang huilen, zo sneu :(  Met 5.5 week werd het echt heel erg.
Dat kon ik me bij dame vorig jaar niet herinneren dat ze het zó erg had, natuurlijk is dit ook de periode voor darmkrampjes maar dit was zo zielig voor hem, dat ik me afvroeg of het wel alleen darmkrampjes zijn of dat er nog niets dwars zou zitten. Of een koemelkallergie? Een blokkade in zijn lijf door de turbo bevalling? Ik werd er gewoon onzeker van en toen heb ik contact gezocht met een osteopaat gespecialiseerd in baby's waar ik al goede verhalen van had gehoord. Ik kon er de volgende dag al terecht (wel nadeel dat ik dame ook bij mij had, in 1 arm een dreumes in de andere arm een maxi cosi met baby en nog een luiertas aan mijn arm, dat was even een flinke uitdaging haha) maar die ging gewoon lekker spelen met meegebrachte speeltjes. Maar ik wilde echt niet een week wachten nog, dit huilen was echt te erg. Alleen snachts deed hij dat niet en slaapt hij vanaf het begin wel lekker snel in na zijn nachtfles.

Ik kwam binnen en toen hoorde ze al zijn gekreun en geluidjes en zei: ik hoor het al dat is darmrijping. Ze heeft hem verder onderzocht, voeding was goed (verkeerde voeding uit zich door een onrustige huid op het gezicht, zijn gezicht is babyzacht/glad) en ze vond geen blokkades in zijn lijfje. Hij heeft een lichte voorkeurshouding naar rechts wat ik ook al merkte, omdat hij zo waarschijnlijk in mijn buik het lekkerst lag. Maar daarvoor leg ik hem al elke keer om en om naar links/rechts en wat vaker op links nog, omdat hij toch automatisch weer naar rechts draait tijdens zijn slaap. Maar er zat verder geen blokkade in zijn nek op links gelukkig.
Ze vertelde dat het pure darmrijping is, en dat hij door zijn groeiachterstand (hij had een groeiachterstand van 4 weken bleek bij de geboorte) zo'n erge pijn. Het gaat met de tijd zo'n 3-4 maanden vanzelf over gelukkig. Wat ze gedaan heeft is in zijn buikje ontspanning gebracht. Na een half uur was het klaar en ging ik naar huis... heel benieuwd hoe hij zou reageren. Of hij wel zou reageren.

Nou en hoe! Heb een heel ander kind. Wat een verandering zeg;
Hij brult niet vreselijk hysterisch bij ieder ding wat hem dwars zit, wat hij eerst wel deed (dus meer ontspannen in zijn lijfje). Als er wat dwars zit murmelt hij of huilt een beetje, maar dat is het dan ook.. en dan is het binnen een paar minuten klaar en slaapt hij rustig in.
Hij slaapt langer en dieper. Hij valt zelf in slaap.
Zijn hele gezichtsuitdrukking kijkt ontspannen, en hij kijkt ineens veel meer om zich heen. Terwijl het eerst ogen dicht was en.. huilen! van de pijn.
En hij heeft iedere dag weer ontlasting soms wel vaker op een dag, dat had hij de laatste 2 weken om de paar dagen en zo'n pijn.
Oftewel ons rustige tevreden mannetje is terug. Wat een verademing want zelf werd ik er ook radeloos van en verdrietig. Hij heeft nu een huiluurtje savonds zo rond half 9 en verder niet.

Ik sta er verbaasd van dat één behandeling zo goed helpt. En wat een verschil hoe we nu savonds op de bank zitten. Gewoon ontspannen en gezellig, ipv moe met een huilend ontroostbaar kind..dat was echt zwaar. Kan het iedereen als je met de handen in het haar zit!
Ook ben ik begonnen met inbakeren. Sliep meneer bijna, werd hij wakker van zijn eigen gespartel. Nu niet meer gelukkig, hij wordt helemaal rustig en slaapt lekker.
 

Zelf ben ik ondertussen weer voorzichtig begonnen met sporten. Als de kinderen slapen zet ik mijn laptop aan en ga een half uur flink aan de slag. Krachttraining (opdrukken etc) maar ook cardio en dan doe ik gewoon een zumbales volgen via youtube , lekker vrolijke muziek en het is weer zo lekker om actief te zijn, wat knapt de inwendige mens daarvan op zeg! De uitwendige ook vast haha, maar dat is niet het hoofddoel. Me lekker in m'n vel voelen en fit zijn, daar ga ik voor.